Sensiz bitse bile hayat, ölüm gibi sev beni.Her şey şimdilerde bildiğin gibi.Gözlerimin buğusuna karışıyor yokluğun.Sanırım amaçsız bir savaş benimkisi.Alışamıyorum bir türlü yokluğuna.Tükenirken her solukta, yokluğunla, başa çıkmak ta kimin umurunda!Ellerini benden çekerken, savaşıyorum kendimle.Umudum yok belki de, kavuşurum sana diye.Kim bilir oysa mevsimde sonbahar değil.Niye dökülüyor sensiz kurumuş yapraklar .Avucumdaki kalan umutlarım uçuşuyor.Artık dilimin ucuna gelen aşk ateşi yakmıyor!Dönmüyor dünya zaman durmuş sanki.Şimdilerde eski Türk filmlerini andıran , siyah beyaz dramatik senaryolar yazıyorum.Bu çaresizliğimi görmezden gelme şimdi.Hadi konuş susma, bekletme acını.

Bırak varlığın karışsın hiçliğime,
Varlığımı musalla et kendine.
Geriye bakmadan acıya aldırmadan,
Maziyi sil ve devam et yoluna.
Kötüyü görmeden yalanı bilmeden,
Devam et şimdi!

Sensiz geçse bile hayat / ölüm gibi sev beni.


Yusuf Türkmen