Bitti diyorduk ya hep,

Bitti işte, bittik biz. Sana atılan son adımıda yitirdik.Bir seni sonsuz biliyordum ve en çok seni seviyordum.

İşte bu benim aşkım bu benim kadınım diyemeden yitirdik ilkbahara ayak basmadan sonsuz bildiğimiz sevgiyi.

Ben hep acıdan kıvrandım sen susarken,
Sen susarken,sevgini söylemekten utanırken,aşkım demekten korkarken,hep kıvrandım ve sancılarım hep bundandı.

Bir roman daha, mutlu sonu olmayan.
Ve son bir şiir daha, hüzün dolu,
Ve son bir mektup daha sana yazılan, içinde aşk olmayan.

Bir kez uyuyamadan seninle,
Bir kez başımı omzuna yaslayıp, izleyemeden gökyüzünü,
Bir kez sarılamadan sana,
Ve hiç kimseye içtenlikle bu benim aşkım diyemeden bitti işte.
Zaman bir kez daha ıspatladı göreceliğini.
Ve bir kez daha yenildik elbet geçer dediğimiz zamana.
Ve bir kez daha yenildim sana.

Hoşçakal biletimi kesmeden giden bir aşka aşıktım hep.
Neden bilmiyorum ama bir seni unutamıyorum karşılıksız olmana rağmen.
Ve herşeye rağmen, bir sen giderken yandı canım.

Gitme kal diyecek kadar bile acizim şimdi

Ve gitme kal diyecek kadar gururumda kalmadı.

İlk defa ayrı yollarda yürüyoruz,
İlk defa seni beklemeden kapayıp yatıyorum perdelerimi.
Ve ilk defa senden bu kadar ayrı kalıyorum.

İLK DEFA BU KADAR CANIM YANIYOR,İLK DEFA HICKIRIRCASINA AĞLIYORUM...


YÜCEL AY