Herkes ayrı bir dünya… Hayalleriyle, umutlarıyla… Zorluğuyla ya da tüm kolaylığıyla tutunmuş bir yerinden hayata… Ya da hala tutunmaya çabalamakta… Doğru anı yakalamaya…
İnanmış herkes bir şeylere. Yaşamak için, yaşayabilmek için. Gülmek için inanmak zorunda, ve farkında… Zorunluluklarının da farkında olduğu gibi… Ya da tüm mecburiyetiyle sorumluluklarının...
Güne erken başlamış herkes. Ya da başlamak zorunda kalmış… Hayalden öte, tüm gerçekçiliğiyle rüyalarına sığınmışken, ve belki de tek dayanağı rüyaları olmuşken kopmak zorunda kalmış onlardan da… Doğan güneş ayırmış, aslında bağlamış hayata…
Kaygılar var, belli... Baskıların da tüm netliği gibi... Tüm dünyayı sırtlamış herkes. Günü geçirme çabası dolu adımlar atmaktalar. Kuşlar bile sersem henüz. Saat erken. Kimilerinde ailesi var, kimileri geleceğinin peşinde. Kimileriyse sadece bir sonrakini beklemekte tavrını koyabilmek için. Konuşmalar hazırlamış bazıları, ve tekrarlarla doldurmuş zihinleri.
Her sokağın rüzgârı ayrı sanki. Duygular rüzgârlar olmuş, sarmışlar her yeri. Hırs esmekte bazen, nefrete dönüşmekte... Hüzün ve mutluluk takipçisi… Ani değişimlerin sarsıntısını yaşamakta çoğu. Kararsızlıklarının esiri olmuşlar, belli. Ve suçu hayatın çelişkilerine atmışlar.
İfadeler var... Buz gibi, ya da sıcacık… Kişiliği ortaya koymuş hepsi, saklayamamış. Ama hiç biri gerçekçi değil aslında. İçle dış uyuşmamış çünkü, farkı haykırmakta. Dışardan yapılan tüm yorumlara inat, herkes ayrı bir dünya…