Ne zaman bir anne-kız görsem, gülümseyerek kol kola yürüseler, birşşeyler kopar içimden. Kıskanırım... İçimdeki boşluğu bir ben bilirim bir de kendim, bazı geceler isyan eder, usul usul ağlarım. Neden derim hep kendi kendime. Evet hastalıklar, kazalar her şey insanlar için. Eğer ölmüşse bir insan bunu anlarım. Eğer hasta ise, kötürüm kalmışsa, uvzunu yitirmişse anlarım. Ya yaşama sevincini yitirdiyse??? Ya buna hiç sahip olamadan bir evlat yetiştirdiyse, ya bu evlat sizseniz!!!
Yaşlı-başlı insanlar görürüm sokaklarda, yaşanmışlıklarına inat gülümseyen, tatlı dilli, cana yakın insanlar. Belki de onlarla daha çok sohbet ediyorumdur, daha çok gülümseyip mutlu oluyorumdur kendi annemden uzakta. Ne kadar yaklaşırsam bir o kadar uzak, ben ne kadar yanlışsam o bir o kadar doğru kendinde. Ne anlamaya çalışır etrafındakileri ne de dinler, duyar. Sadece dört duvarı var etrafında yaşadığı bir kaç metre kare oda. Elinden gelenleri yapmaya, birlikte gezmeye gitmeye çalışırsın, olmaz-olamaz. Dışarsı hep bir kurt kapanıdır ona. Kalabalık ortaölara girersin şaşırır insanlar böyle dışarılara çıkıyormuymuş der kendi kendine. Ne o değişebilir ne de ben bilirim. Ona göre bir kızın özgürlüğü koca evinde olmalıdır ve her defasında yankılanır sesi kulaklarımda "evlensende kurtulsam". Senden - benden - kendimden kurtulmaya çalışan bir anne...
Nerede görsem kıskanırım, özenirim, bir yumru oturur boğazıma, derin derin iç geçiririm. Birlikte birşeyler yemek, sohbet etmek, televizyon izlemek bile imkansızdır. O ne kadar kapanıyorsa hayata sen bir inat daha çok açarsın kendini dış dünyaya. Herkes farklı görür, farklı yorumlar. Sen ne eğlenceli insansındır dış dünyada.
Evine gelirsin, perdeler kapanır, karanlık dekorlar kalmıştır sadece hayatında. Sürekli karaları bağlayan bir anne her olaya olumsuz bakan hastayımd iyene öleceksin diye söylenen bir aktör ve her zamanki replikler...
Kalabalıktaki yanlız olmak ne kadar zor bir bilsen anne. Bir de canından can olan, sana hayat veren kadın, senin herşeyini bilmesi gereken insan senin hiçbirşeyini bilmezken.
Çok kıskanıyorum, çok.