Kısa bir yürüyüştü seninle olan aşkım.Dinlenmeye bile ihtihaç duymadığım bir yoldu.Ölümcül bir yol.Ama yaşayan bir çok insanın ölmesi gerekirken;ölü bir çok insanın da yaşaması gerekmiyor mu?Şimdi bunun adı sadece adaletsizlik mi yoksa kader diye adlandırılan yaşam bisikleti mi.Düştüm o bisikletten...

Nereye yazıldığı bilinmeyen yazılar varmış hayatımızda.Alına diyorlar ama sanmıyorum.Yazı yüreğe yazılır.Çıkarıp attım yüreğimi.Şimdi yazım olmadığına göre yaşayacak hayatım da yok.Hadi gel ölüm.Seni bekliyorum.Götür beni ateş yoluna.Acı çekmek istiyorum.
Hayat o kadar da güzel değil...

Ben doğunca annemin eline bir belge vermişler ve ben ordaki talimatlara göre yaşamışım.Şimdi annem bana ait olduğu için o belgeyi bana verdi.Son talimatı;günah alışverişine çık.Günah satın alacak kadar sevabım yok.Öyleyse......

Öff..Çok beklettin ama gel artık.Gel!! Bitir bu kulağımda öten nasihatları.Bitir bu içimdeki ızdırabı,kötülüğü,intikamı...Ya da dur biraz!Bana bir gün daha müsade ver.

Daha intikamımın yarısını almışım.Öteki yarısını da almam gerek.Önce şu sevdiğim adamı bulayım.
İşte burda.Şimdi kapat gözünü ve hayal kur.Elini de cebine koy çünkü elini tutmaktan korkuyorum.Son günahım.
" Seni sevmiyorum" Yalan söylemek işte benim tek ve son günahım.
Nefret ediyorum maskelerden,oyuncaklardan,pisliklerden,yaşamaktan...Kimse tutmasın elimi;dokunmasın bana kimse meleğimden başka.Onu da öldürdüler ama neye yarar...

Şimdi sen varsın yeni bir melek olarak hayatımda.Hoşgeldin...Hadi gel;seninle uzun bir yürüyüşe çıkalım.


aşkıma.....