Alışılmışlıktan öte bu yalnızlık.öyle kusursuz bi acıki bu,sözcükler yetmiyor anlatmaya.yollarına bakan gözlerim yokluğundan yorgun,düşmüyor sensiz takvimlerden tek bir yaprak. İçimde kanayan yaralar sensizlikten armağan,bağırsam yırtınsam ne fayda varmıyor çığlıklarım sana kadar.Sen bilirmisin sensizliğin ne demek olduğunu sevgili...tenim soluğuna ellerim ellerine muhtaç,söylesene hangi el seninki gibi bana şevkatle dokunacak.
Beklemek kolay iş değil bunu şimdi daha iyi anlıyorum.sabrımı örseliyor her gece yatağıma girdiğimdeki soğuk yalnızlık.fikrimi meşkul eden sevişmeler bile yetmiyor artık benliğime,kuruyan dudaklarım,dudaklarındaki o tuzlu ıslaklığı tatmadan olmuyor
fitne fesat bakıyorum yolda gördüğüm her sevgiliye.hasretinle bağlı olduğum kement beni ençok o zaman boğuyor.dinmekten öte içimdeki fırtına her geçen gün biraz daha büyüyor,vurdukça yangının kırıp zincirlerimi sana koşmak istiyorum,olmuyor..yüreğim sana gelen yolu bir türlü bulamıyor.......
hayat üstüme üstüme geliyor sen olmayınca.ne yana baksam aynı iki yüzlülük,kaçıp kurtlumak istiyorum bütün insanlardan. Sanki evsiz barksız gibiyim,ürktüğümde kalbine sığınmak istiyorum ama seni bulamıyorum.sen olmayınca ayazaların ortasında kendimi çıplak kalmış gibi hissediyorum.
gel...ne olur elini vicdanına koy,merhamet etde gel..uykusuz gecelerimi bitir ne olur,odam sen kokmayınca uykular huzur vermiyor.anlatıldığı gibi aşk bir tomurcuksa eğer, ellerin sulamdan çiçek açmıyor..fakirlikten öte bişey değil sensizlik,ruhum sen olmayınca sevgiye doymuyor.