İçimden bana eziyet veren sevdamdan kalan kan damlacıkları var. Dökerim dökerim bitmez. Söyle bi insaf kaç vakit daha bekleyeceğim gelişini… Böyle yara bere içinde, yüreğimi dağlayan hasret içinde… Bilemezsin sen!
Benim kadar sevmedin ki!
Sağırsın sen, körsün, lalsın… Yüzüne haykırıyorum tüm vasıflarını işte! Her gün öldüğümü bilmezsin, görmezsin, duymazsın… Sancısız, acısız, rahat yaşayan kadınım! Bir gün dahi olsa bana ağladın mı hiç?
Benim kadar gözyaşı dökmedin ki!
Bilmezsin elbet sensizliğin neler yaptığını, nasıl tavan yaptığını hüznün yüreğimde… Nasıl reyting yaptığını ayrılığın bilmezsin! Ayrılığın kor bir ateş gibi yüreğime düştüğü günden beri cehennemlerde olduğumu hissetmezsin.
Sen bir an bile olsa sensiz kalmadın ki hiç!
Bir insanı candan sevmenin ne olduğunu idrak edemezsin! Bir başına koyup gitmenin bir adamı ne hale getirdiğini hesap edemezsin! Hele hasretin hiç sorma lütfen! Nasıl acıttığını bir yüreği, nasıl ağırttığını, nasıl kanattığını görmezsin!
Yüreğin yüreğim kadar kanamadı ki hiç!
Çizemem güzel yüzünü tuvallere… Yazamam aşkını duvarlara… Çığıramam sevdamı uluorta ellere… Susarım, asırlar geçer… Büyür de büyür sancılarım. Bir mağma olur infilak öncesi… Lav oldun yaktın işte!
Benim yandığım kadar yanmadın ki!
Büyür de büyür çektiklerim an gelir kusarım içimdekileri… Harcarım kendimi ucuz bir eşya gibi, bitiririm. Gelmeyeceğini biliyorum ama bunu senden duymak istiyorum güzel sevdam. Senden duymak istiyorum bu yalanı…
Hiç doğru konuşmadın ki!