(Anne bana makarna pişirsene Ölmeden önceki son söz . çok ama çok büyük bir hayal değil mi büyük bir hayal o makarnayı yiyemeden katledildi )
Ceylanı bilir misiniz dağda gezen mink eli ceylanı. Ceylan Önkol. hanginizin hafızasında yer edindi .Kaöinızı biliyorsunuz o minik elli Ceylanı;
Ben tanıyorum o m,nik eli Ceylanı. Tanıyoruk biliyorum o çiğliği.çünkü yıllardır o parmapraca olmuş bedeni.O ananın feryadını .Yıllaradı rhep aynı çiğilik yankılanıyor çünkü
Ceylana öldü .Ceylan yaşamıyor.Kamoyu sessiz Kamaralar kapanmış denklaşörünü.
O karanlık günü aydınlatmay hiç bir flaşın gücü yetmiyor, o karanlım olayı aydınlatmaya.Bir kare ölümü yazamıyor hiç bir kalem.
Siz ağladınız mı bilmiyorum ama annem ağladı .Gözyaşları usulca süzüldü yanaklarından.
aklıma kardeşi gelmiş olmalı.Yada ben .düşünüyordu , düşündükçe ağlıyordu,ağladıkça karamasar oluyordu.
Eminim yüreği olan tüm analar bunu izlerken ağlamıştır Evet devlet sahipisz sanımıştı .Ceylanı .Ceylanı korumak için ona verilen havan topunu onu parçalamak için kullanmıştı.
.Aslında namrde sıkılan en büyük kurşun da o göz yaşları idi.En büyük silah işte o mermiler parçalamaya yeter sizin insanlıktan çıkmış yüreğinizi yerle bir etmeye
ceylana analar sahiplendi .Analar yüreğine bastı küçük Ceylanı .Şimdi size soruyorum miktofonlara çıkıp ,savaş naraları atan siyasetçiler ,Vatanını canla başla savunanlar miletine toz konudurmayanlar ne oldu minik bir Ceylanı bile koruyamadınız .Şimdi susuyorsunuz neden çünkü söyleyebilcek tek bir sözünüz bile yok .