Birazcık durun ve düşünün. Beynimize dört yandan kement atan mazeretlere inat birazcık düşünün. Bir an mahallenizi gözünüzün önüne getirin. Evinize giderken önünden geçtiğiniz dükkânları hatırlayın. Berberin, kasabın, manavın, kitapçının kısacası her gün uğradığınız işyerlerinin isimlerini bir kâğıda yazın. En son izlediğiniz filmi, giydiğiniz elbisenin markasını, okuduğunuz gazete ve dergileri, izlediğiniz kanalları ve evinizde ne varsa eşya adına üşenmeden birer birer yazın. Şimdi elinizdeki listeye bakarak içtenlikle söyleyin. Bu isimlerin kaç tanesi Türkçe?

Ne yazık ki isimlerin çoğunun Türkçe olmadığını gördünüz değil mi? Peki henüz konuşmaya yeni başlayan bir çocuğun babasının ardından “Bay bay” demesine şahit olmadınız mı? Daha hayata başlarken dilini zehirlediğimiz bu çocuklara örnek olarak izlettiğimiz kahramanlara ne demeli…

Birazcık düşünün, fazla değil birazcık… Hastanede gittiğiniz bölümün adı neydi? Ya size yazılan ilaçlar, ilaçların içeriği? Size derman diye sunulan ilaçları okumayı neden beceremiyorsunuz? Bunları okumak için illaki tıp fakültesini bitirmenize gerek var mı? İlaçların içeriği Türkçe yazılsa tedavi süreniz mi uzar?

Birazcık düşünün, fazla değil birazcık… Hak saklasın, yolunuz hiç mahkemeye düştü mü? Sizi mahkemeye çağıran belgeyi okuyabildiniz mi? Hâkimin ve savcının konuştuklarının ne kadarını anladınız? Neticede hakkınızda verilen kararın ne olduğunu öğrenebildiniz mi?
Birazcık düşünün, fazla değil birazcık… Din hakkında yapılan konuşmaları anlamakta ne kadar başarılıyız? Kaçımız okunan hutbeleri kavrayabildik? Minberdeki imam hangi millete sesleniyor? Ya da konuşan Türkçe bilmiyor mu? Maksadım Kuran’ı okumak ve anlamak için Arapça öğrenmeye karşı gelmek değil. Ama günlük sorunları anlatırken kullanılan dili anlamamıza engel olan nedir? Halka karşı kullanılan dil neden Türkçeden bu kadar uzak? Dinimizle dilimiz arasında bir ayrılık mı söz konusu?

Birazcık düşünün, fazla değil birazcık… Hastanede, mahkemede, camide kullanılan dilin hangisi Türkçe? Hastanede Latince ve İngilizcenin, mahkemede Arapça ve Farsçanın ve dinde Arapçanın Türkçeyi sürgün ettiği bir memlekette dilimizi yaşatmaya imkân var mı? Sokaklarımız, caddelerimiz, işyerlerimiz gün geçtikçe yabancılaşıyor. İsimlerimiz, şarkılarımız yabancılaşıyor. Duygularımız, hayallerimiz yabancılaşıyor. Anadilimizde gördüğümüz düşlerimiz yabancılaşıyor. Türkülerimiz hoyrat ellerde can çekişiyor. Tarihimiz sözlüklere muhtaç bekliyor. Ne varsa bize ait olan bizden uzağa gitmekte…
Ne olur dilimiz için, yarınlarımız için birazcık düşünün ve harekete geçin.

UMUTLAR VE UFUKLAR TÜRKÇE OLSUN!

Kenan ÇARBOĞA