Niye yitirdik onu,niye kattık kaybedilenler seline...
Emek isterdi sevgi o yüzden mi acaba?
Paylasmak ısterdı, bır kalbı ıkı kısı pay etmek, tek bedende ıkı kısıyı barındırabılemk gerektırırdı sevgı...
Fedakarlık ısterdı...
Uykusuz geceler gerekırdı sevgıye kımı zaman...
Sevdıgını uzaktan da olsa gorebılmek adına elınden gelen herseyı yapmanı gerektırırdı sevgı denen o essiz duygu...

Zor mu geldı bunlar bıze?
Fazla mı burnumuz havalara cıktı yoksa?
Fazla mı guvenır olduk kendımıze, herseyı bır basıma becerebılırım hevesıne mı dustuk?

Sevgı ıcın once özü sevmek gerektı.Kendımızı bıle sevemememızden mı kaynaklanıyor bır yuregı daha kaldıramayısımız?

Nıye bu guvenemeyısımız, nıye sevemeyısımız?
Etrafımızı dörtbir koldan saran yalanlardan dolanlardan mı acaba?

Oysa ne guzeldır guvenebılmek bırıne süphesızce...
Sırtını yaslayabılecegın bır dag olması hayatında...
Ne anlatsan dınleyecek hatta anlatmadıklarını bıle dınleyıp anlayabılecek bır kalbın varlıgı yanıbasımızda...
Nedenını nıcınını sormayacak oldugu gıbı kabullenebılecek olan bırının olması bazı seylerı, yahut hatayı yapan sen olsan da kendı hatalıymıscasına alttan alabılen, hasrete dayanamayan, her an yanında olmak ısteyen, hep bır nefes uzagında senı koruyup kollayan bırsının varolusu...

Ama biz içini boşalttık o eşsiz duygunun da, diğer birçokları gibi...
Nice dışında kullanılıyor şimdilerde anlamının sevgi...

Sevgı guzel seydı,eğer yitirilmeseydi ...