Özlemişim seni.
Bu bugün bir kez daha anladım. Kimse yerini dolduramamış. Hoş senden sonra kimseyi de almadım ya kalbime. Söz vermiştim çünkü, ben yaşadığım sürece bu kalp sadece senin için atacaktı. Öyle de oldu.
En çokta omzunu özlemişim. Hem beni, hem dertlerimi taşıyan omzunu. Belki onun içindir seni omuzum bilmem; omuzum diye sevmem.
Dün yine aklıma düştün; yazdıklarını okudum defalarca. Her satırını ezberledim; özeldi, güzeldi. En önemlisi de benimdi. Senden bana kalan; sadece benim olan.
Özlemişim seni!
Bir boşluktayım sanki sen gittin gideli.
Kimse anlamadı bizi. Hatta biz bile anlamadık birbirimizi. Anlatamadık beklide , kim bilir.
Bizimkisi sevdadan öte bir şey! Tarifsiz. Bir ihtiyaç gibi. Nasıl yaşamak için havaya muhtaçsan, ekmek-suya muhtaçsan; onun gibi.
Özlemişim seni;
Suskunluklarımızda bile, birbirimizi anlamamızı. Sebepsiz ettiğimiz kavgaları. Şimdi daha iyi anlıyorum seni. Ayrıldığımızdan beri.
Artık dünya daha anlamsız benim için. Her şey boş. Tıpkı ben gibi, hayatım gibi!
Zaman her derde ilaç derler ya; değilmiş. Zaman dindirmedi; ne acılarımı, nede hasreti.
Şimdi daha iyi anlıyorum.
Özlemişim seni…………

Serap Baycan