Erzurum’un seçkin okullarından birinda öğretmenlik yapıyorum. Birinci sınıf okuttuğum yıllardan birinde, sene başında sınıf levha ve afişlerini hazırlıyorum.Çocukları okula ısındırmak amacıyla onlara okul içinde basit görevler veriyordum.Bu amaçla Ataberk isimli dünya tatlısı bir öğrencimi de müdür yardımcılarının odasından toplu iğne getirmesi için gönderdim. Bir müddet sonra çocuğun neden hala dönmediğini merak ederek sınıftan çıktım.Çıkar çıkmaz Ataberk’i sınıfın önünde ağlamaklı bir durumda buldum. "Ataberk ne oldu, niye sınıfa geri gelmedin?" diye sordum. Aldığım cevap anlarımın her çevirdiğimde beni gülümseten sayfalarına eklenecek kadar hoştu.
Ataberk küçük parmaklarına sıkıştırdığı tek bir topluiğneyi bana uzatarak yaş dolu gözleriyle şöyle dedi,
_ Öğretmenim iğneyi buldum ama arıyorum arıyorum topu bulamıyorum. Topsuz iğne olsa olmaz mı?