(31.05.2007 11:16)
(Bu mesaj şu mesaja yanıt olarak yazılmıştır)
Sevgi, Saygı ve Selamlarımı arz ederim.


Sevgili kardeşim.

Allah hepimizden razı olsun ve rızası doğrultusunda yaşamaya muvaffak kılsın.

Haddimi aşarak ukalalık etmişte siz kardeşime akıl verecek bir şey yazmış veya öyle bir çağrışım yapmış isem kardeşimden özür dilerim.

Elbette yabanda gezenin ayağına taş takılır eline diken batar.

Eşek arıları ve yılanların da ısırma tehdidinden kurtulamaz.

Amma haristanı gülistana, yazıyı çemenzara çevirmeyi kendisine mefkure olarak seçenler,

Elbette katlanacak, sabredecek, sevilmemesine rağmen bir daha, bir daha sevmeyi deneyecek.

Ta ki gönlünde, Muhammedi nurun aşkı ile yanmakta olan sevgi meşalesi, Karanlık gönüllere de ışığını ulaştırsın.

Çölleri çemen zara çevirsin.

Elbette size katılmamak mümkün değil.

’Ne kadar bilirsen bil karşındakinin anlayabildiği kadar anlatabilirsin.’

Amma yinede himmetimiz ali tutmalı ve sınırlamamalıyız sanıyorum.

Cihanı sarsan olayların vuku-u hengâmında büyük bir zatın olaylarla hiç ilgilenmediği ve hatta sormayışı,
Çevresindeki insanların dikkatini çeker ve
Sorarlar.

Üstadım.
Görüyoruz ki,
Cihanı herc-u merce veren şu olaylarla hiç ilgilenmiyorsun,
Kimseden de sormuyorsun.
Acaba bunlardan daha ehemmiyetli bir mes-ele mi var.

Yoksa bunlarla ilgilenmenin bir zararımı var.
Diye sorduklarında,

Cevaben.
Beşerin başına öyle bir iş açılmış ki.
Bir kimsenin İngiliz ve Alman kadar serveti olsa ve aklıda varsa tümünü onu kazanmaya sarf etmeli.

Nedir o dava diye sorulduğunda,
Cevaben,

İnsanların iman ile kabre girebilme mes-elesi.
Diye cevaplar.

Belki ilk bakışta bu önemli meselenin büyüklüğü insanın nazarında kendisini tam olarak gösteremese de. Biraz düşünüldüğünde gerçektende insanın ve tüm insanların en büyük ve en önemli meselesi olduğunu ortaya koyuyor.

Çünkü dünyaya ait, en büyük ideallerimizin gerçekleştiğini düşünelim.
Amma hayatın sonu ölüm olduktan sonra bırakıp gideceklerimizin ne önemi var.

İman ile kabre giremedikten sonra.
İmanı ve İslam’ı dünyaya hakim kılsak bile.
Kabrimiz karanlıktan, darlıktan ve ebedi azaptan kurtulamayacak,

Aksini düşünelim.
Biz Onun rızasını kazanmış bir şekilde iman ile kabre girme bahtiyarlığını elde etmiş isek,
Dünyaya ait hiçbir idealimize muvaffak olmasak ne zararı var.
Diye düşündüğümüzde.
Rahmetli Mehmet Akif Ersoy’un.

İmandır İlahi o cevher ki, ne büyüktür.
İmansız kalan paslı yürek, sinede yüktür.

Sözü ne kadar güzel, ne kadar yerinde olduğu anlaşılır.

Sevgili kardeşim galiba sözü çok uzattım.
Kusurumu bağışla başlayınca bitiremedim.

Seni selamları en güzeli olan Allahın selamı ile selamlıyor.
Kudreti, Rahmet, İnayeti ve Mağfireti sonsuza emanet ediyorum.
Sevgili kardeşim.
Sevgilerimle.