Adaletin olmadığını herkes biliyor, farkındayım gibi. Her kesimden kimlere sormuş olsak adalet hakkında, adalet var mı diye? Yok diyecek kesim mutlaka fazlalaşır gayesindeyim. Dostum ile görüşmek için gittiğim yerde Camii avlusunda gölgenin serin yerinde beklemek için oturdum. Saat iyice ilerlemişti, farkına vardım iyice. Ordan bir yaşlı amca çıkageldi, namaz kılmak vakti yaklaşmıştı öğle namazı, namaz kılmak gayesi ile gelmişti amca.

Saati sordu önce, saat oniki olduğunu söyledim amcaya. Kaç dakika kaldığını söyleyince, bende yirmi-yirmibeş dakika kaldığını söyleyince, amcam oturduğum bankta karşımda oturup aradan sohpetimiz başlamış oldu, sohpet ettik amca ile. Önce biraz nasihat dinledim değerli büyüğümden. Ve ondan sonra ise Türkiye halinden konuştuk, adaletidir, insana verilen kıymetsizliğin varlığından bahsedildi sohpetimizde. Amca söyleyince hak veriyordum amcama, haklısınız amcam, söyledikleriniz gayet net ve doğruları anlatan altın değerinde güzel sözler. Konu ilerledi Mardin-Bilge köy katliamı konusu açıldı. İnsanlık nekadar da yabanileşmiş ve canavarlaşmış diye söyledi. Bende evet amcam, söyledikleriniz doğrudur deyince, kafasını sallamaya başladı. Hayat insanı her geçen zamanda yabanileştirip hayvanlaştırdığını daha iyi anlamış oldum.

Adaletinde olmadığını medyadanda takip ettiğim kadarıyla hiç olmadığını iyice beynime yerleştirdim. Bir kişi nerde, üç kişi nerde, kırkbeş can nerde. Nekadar da fark var biliyorum artık. Üç canımız alındı, üstüne üstelik tüm baskılarında vurulan, toprağa ömür boyu bağlı kalanların üstünde olduğunu farkettim. Ve ozamanda iyi anlıyorum ki adalet yok, insanlık yok, nefretler çok oldu bende. Adaletin varlığının olmadığını bundan sonra anladım nasılmış diye. Gerçektende kalmamış anlaşılıyor. Bahsetmek, söylemek en güzelidir bence: Paran varsa adaletin var, adalet senin için çalışıyor, çalışır, çalışacak. Paran yok, fakir fukaraysan ozaman gittin, bittiğin andır işte. adaletin kapısı kapalı, kapıdan içeriye giremezsin hesabı. Tek istek adaletin artık olduğunun farkına varmak, kendisini her kesim insanlar içinde varlığını hissetirmesi.

Para sende var adaletin var, para sende yok adaletin yok demesi geçsin bitsin artık. Bununda olması için insanda vicdan azabının olması gerektiğini insanın halinden bilmek, anlamak, insanın nasıl birisini olduğunu tanınması gerektiği lazım. Böylesi bir zamanda, paranın kıymetlendiğini elinin tersiyle bir kenara yitmesi, parayı düşünmemesi lazım. Fakir fukaranında hem gönlü, hem kendisi, hemde gözündeki mutluluk olması, her insan için en doğal hakkıdır.

Artık adaletin sesinin daha gür çıkması gerektiğinin düşüncesindeyim, haklıyı haklı görmesi, haksızı ise haksız görüp cezalarının kararını vermesi lazım. Bunların olacağı zamanı düşünüyorum; acaba ne zaman olacak diye. Bir anda değilsede, zamanın geçmesiyle etkisini ve değiştiğinin farkına varma zamanı gelmedi mi? Artık insanın değersizliğini unutma zamanı gelmedi mi? Bırakılsın artık insan değerine karşılık paranın kıymeti.

Herkes isterki insanlığın ölmemesini, insanlığın keymetinin anlaşılmasını ister herkes. Kürtçe’de EDİ BESE yani YETER ARTIK bu nankör paraya verilen kıymet. Artık insanlık kıymet alsın, para değil. Halkının yanında olmasını öğrenme, bilme zamanı artık, bitsin bu çileli haksızlık, bitsin artık para sevdalığı. Her şey insan ve halkın olsun artık, para ile denk tutulmasın insanlık.



19.09.2009
~~ Mehmet Taş ~~