aklımdan geçmesen bile bedenim seni hatırlıyor sevgili.
bütün hücrelerim; seninle yaşadığımız dakikaların anıları ile hayat buluyor, sanki hücre yenilenmesi yaşanıyor bütün gövdemde, ansızın bir heyecan dalgası yükseliyor kalbimde, bir kuş sürüsü içimde dansediyor, kalbimin çarpıntılarını durduramıyorum. dudaklarım kuruyor, saçların avuçlarıma doluyor. o an kaçıyorum, yalnız olabileceğim o kadar az yer var ki; kimse bilmesin istiyorum, kendi içime kaçıyorum,gülümsüyorum, çocuk oluyorum. elleri bırakılmamış çocuk oluyorum. zalimlik yapma bana, sakın yapma.. sakın ellerimi bırakma; ölürüm...
yanımda ol istiyorum; hiç bir şafağı sensiz buyur etmek istemiyorum odama.
yanımda ol istiyorum; tenine dokunmadığım hiç bir gecenin koynuna girmek istemiyorum, ay ışığı vururken saçlarına başını göğsüme yasla istiyorum.

hiç bir masal kandıramaz artık beni, hiç bir şiir avutamaz, hiç bir öykü dolduramaz adınla başlayan sözcüklerimin yerini..
ellerini istiyorum,gecenin bir yarısında uyanıp yüzünü avuçlarıma alıp öpmek istiyorum, ihanet etmek istiyorum,canım yansın istiyorum...

seni istiyorum..!

başka hiç kimse umrumda değil. bencil bir aşığım ben, seni veremeyeceklerinle istiyorum, rüyalarınla,düşlerinle istiyorum, alevine düşmek istiyorum...
etime batan iğne gibi sahici ol, kanımı akıt istiyorum, yak istiyorum.

seni istiyorum..!

yokluğunda; bütün akşamlarım zürriyetsiz. açılımları yalnızca acı, bütün harklarından hüzün akıyor gecenin.

bir giyotin gibi iniyorsun aklıma. nasıl diyorum kendi kendime; iyi mi, merak ediyorum, sen hiç birini merak ettin mi?
öyle zor ki, diş ağrısı gibi, aklına bin bir türlü şey geliyor insanın, kendi kendimi korkutuyorum, kendi kendimi yiyorum, yolunu kaybettiğinin haberi gelse, karanlıklarda kaldığını duysam, korktuğunu hissetsem, gövdemi ateşe vereceğim, hiç düşünmeden.

ateşime gel yanıyorum...



Ahmet Erhan & Ufuk Yöney