Küçük göremem seni hayat… Seni küçük görürsem yanılma payım olabilir sonradan… Etrafımdakileri de küçük göremem… Büyük oynamak bilmek için büyük düşünmek, büyük yaşayabilmek için de kimseyi küçük görmemek lazım…



Yazmak için yazmamak; takdir toplamak için başarılarını birbir sıraya toplamamak, sevilmek için sevmemek, gülmek için de ağlamamak lazım çünkü…



Bedelleri ayrı bir kategoriye toplamak lazım… Düşünmek için düşünmek yerine; var olduğumuzu hissedebilmek için düşünmek gibi… Çok da korkmamam lazım senden hayat, korkulacak bir yanın varsa benim de silahlarım olmalı…



Tek tabanca karşına çıkarsam yaralanma payım sence yüz de kaç olmalı? Rakiplerimi en büyüklerden seçmem lazım ki bir gün zirvede olduğumda onları yıkıp da buralara geldim diyebilmek için…



Hedefi büyük olan daima büyük yaşar, büyük düşünür öyle değil mi? “Hiç kimseyi rakip olarak görmüyorum, ben tekim” diyen hep aynı yollarda, aynı adımları atmaz mı ki? Karşılık beklemeden sevebilmenin lütuf olduğunu birilerine öğretmeye çalışmadan, kısacası kimselere bir şey öğretmeye çalışmadan ama bencilde yaşamadan, sana sarılmama izin verirsin değil mi?



Gel seninle bir anlaşma yapalım… Bu geceden sonra büyük oyunlar oynayalım, rakip olarak gördüklerimin üst mertebesine erişebilmek için zamanı kovalayalım…



Yağmurlar yağsın, karlar gölgelerle dans etsin, mutsuzluk mutluluğa erişsin, hatta isterlerse hiçbiri bir araya gelmesin, ama biz yinede kimseleri umursamadan birbirimize tutunalım… Kabul mü? Bence sende kabul ediyorsun… Ben zirveye oturacağım hayat! Bunu duy! Senden aldığım ilhamı en zirvede başkalarına taşıyacağım, bu yolda hiç kuşkum, hiç korkum, bir mahsuru da yok…



Zafer bayrağını kaldırabilmem için az kaldı… Öncelikle en iyileri yıkıp geçmeliyim, en iyi olabilmek için… Hedefi büyük olan daima kazanır… Mademki bize sunulan en büyük armağansın, seni hak edebilmek için çok çalışmalı…

Rakiplerim kim mi? Kediler, köpekler, böcekler, çiçekler, evrendeki her şey… İlhamımı aldığım, ilhamımı benden koparmaya çalışıp kendine mal eden herkes…



Büyük olabilmek için, orta seviyede olduğunu kabul edip, adım atmalı… Şimdiden büyüklük taslanırsa, bir sivrisinekten farkım kalır mı?



Vazgeçmeyelim hayat… Sen bana sarılırken, ben sana yemin etmiş, o bayrağı kaldıracağıma inanırken… Pes etmeyelim! Dost muyuz hayat? Bu geceden ve de şu dakikadan sonra… Hep dosttuk ya, daha yeni farkına vardım…



Farkında lığın farkına varmak gibi bir şeydi bu… Kartlar açık, büyük oynuyorum, kazanacağımdan emin olarak… Olumsuz hiçbir şeyi kabul etmiyorum, bulaştırmaya çalışanları da sildim attım… Yeminimsin hayat; sana ve de yaratanıma, sevenlerime layık olmak için canla başla çalışmalı…



Büyük hedefler peşinde koşacağıma, büyük olanlarla savaşmalı…

Şimdiden sonrasında oyun başlıyor, kimse incinmeden bitsin bu iş istiyorum, tek temennim; bayrağımı elime almak… Can acımadan başarı olmaz mı? Öyleyse korkun benden, bu yolda canı acıyacak olanlar başlarını yastığa koymadan önce ezip geçtiklerini düşünüp, pişman olsalar iyi olur…



Dedim ya, “büyük oynuyorsak, her türlü plân geçerlidir, küçük düşünmek yakışmaz bizlere…” Rakiplerimde öyle yaptılar, bir zamanlar ben onları seyre dalarken…



Şimdiden sonrasında sahneye ben çıkıyorum, herkes beni seyre dalmalı…



Dilara AKSOY