kurtar beni tanrım
kurtulamıyorum..
açamıyorum gözlerimin kuru cennet topraklarını
arındır beni günahlarımdan, ne kadar günahım varsa şu 50 kiloluk kuruşsuz bedenimde.
o kadar arınayım ki, ademin günahlarından bile. yeniden güneşi görebileyim.
ve yeniden mutluluk demek istiyorum gözlerinin içine bakarak. mutluluğun hayata yeni başlayanlar için yaratılmış 3 heceden fazlası olduğunu söyle ne olursun, ihtiyacım var duymaya yalanları.

soyun simin
yoksun..
dudağımda kırılan esrarların bir bütünüsün sadece.
asla olmadı yıldız,
asla olmadı güzellikler
asla olmadı gerçek
doğduğun gün, boynunu kestim hançerimle
ve kanın köprücük kemiklerinden akışını izledim zevkle
iğrenç değildi, tiksinti bile duymadım hatta güzeldi belki bir meleğin gerçeklik yalanlarını söylemesini engellemek.
yoksun..

bilinç altımın bana zararlarından daha fazlası olduğunu göstermeliydin tüm dünyaya. haykırmalıydın buradayım diye.

ölüyorum,
durduramıyorum kendimi öldürmeyi.
durduramıyorum çığlıklarımı.
zevk anlayışının biraz sınırında olan ad verilmez masalı susturamıyorum artık. dünyadan bir kaçış olarak kurduğum cennetin üstesinden gelemiyorum. yazma nedenim kendimi tedavi etmekti önceden, şimdi üstesinden gelemiyorum. ne içerde ne dışarıda yalnızım şimdi. insan kalabalığı beni mahvediyor.

damarlarım şişiyor, gözlerim kayıyor. herhangi bir insandan daha güçlü oluyor ellerim, ve daha esnek bedenim. koma, güçlü violonsel seslerini beraberinde getiriyor. asla susmuyor du pré.

simin, yoksun
çünkü ben dahi ölüyorum
irene ele geçirdi tüm kaleleri
kaltağın kendisinden daha kahpe artık

usulca asıyorum kendimi
teğet dahi geçmemiş gibi yaşama, bir kırıntıyım şu hayatta...