Yüzünü gören cennetlik.

Abi , abla zahmet olmuş.

Telefon numaran silinmiş ,eski telefonda kayıtlıymış.

Şimdi ben de seni arayacaktım.

İsterseniz parasını verelim.

Orijinal yedek parcası.

Telefon şehirler arasına kapalı.

Burada torpil geçmez.

Girilmez levhasını görmedim.

Yemeğe kalın.

Çok üzüldüm ya.

Her bedene uyar.

Davetliydik ama gitmedik.

Bu saatten sonra çağırsada gitmem.

Bu kızı ne avukatlar mühendisler istedi de vermedik.

Herkese eşit zam yapıldı.

Hatırası var.

Herşeyin en iyisine layıksın.

Ben zaten böyle olacağını biliyordum.

Arkasından değil, burada olsun yüzüne de söylerim.

Bilsem söylemez miyim?

Ayip ettin valla kimseye soylemem

* Aradım valla yoktun…

Yalan sanki sosyal hayatın düsturu olmuş..Öyleki evlat anasının, talebe hocasının önünden selamsız geçiyor ama yalansız geçemiyor neyazıkki..
Küsleri barıştırmak için söylenenlere kelime oyunu desek daha doğru olur, zira dinde de olmazı yok yalanın bu noktasının..
Öte taraftan yalanın renkleri de pandoranın kutusunda kalmış ama fark edilmemiş şeyler bence, zira renkli yalanlar da anı kurtarsa da foya dediğimiz bir renk daha var ki bir süre sonra daha baskın bir renk olarak ortaya çıkıveriyor..

Yalansız yaşamaya önce kendimizi, ailemizi alıştırmalıyız ki çevremize de bu alışkanlığımız yayılsın.. Evet, sigara kadar kolay benimsenen bir alışkanlık olmayabilir , ama bu noktada da tutarlı davranmak bizim kimliğimiz olmalı..

Yalansız yaşanmaz gibi klişe laflar cümbüşüne kulak asmayalım derim, sonuçta yalan söyleyince yüzü kızaran insanlar da var hala aramızda..