Okullar dün açıldı.Ayy bizim evde bir telaş, bir heyecan.Küçük tatlı kızım yerinde duramıyor.Bir yandan korku ,bir yandan heyecan! 3,5 aylık oldukça uzun bir tatildi.Çocuklar iyi bir tatil yaptılar,dinlendiler.Tabii o kadar uzun tatilin çok da ödevi olur.

Bizim ufaklık bütün yaz ( saz ) çaldı! Okulların açılacağı hafta ,tatlı cadının aklına ödevleri geldi.Anne’ sence yetişir mi ’diye diye yetiştirmeye çalıştı.Tabii sonuç hüsran...O kadar ödev bir hafta da biter mi hiç? Ama herşeye rağmen öğretmenini ve arkadaşlarını görme heyecanıyla okuluna koştu.

Oğlum ise daha abi abi gitti okuluna.Oğlumun okulu bir ay önceden açıldığı için bu zaman zarfında alıştı.Yine de onda da bir heyecan vardı.

Ben de fırsat bu fırsat ,sakin sakin evde çalışayım dedim.Aman yarabbi ev ne kadar sessiz!Çocuklar olmayınca ev çok tuhaf geldi.Bu ne sessizlik? Tv’yi açtım olmadı,müzik açtım olmadı.Eski cıvıltısına ulaşamadım.Nerde o çocuk kahkahaları,birbirlerine dalaşmaları,kavgaları. ’Anne yaaa’ diye başlayan cümleleri...Ayy çocuklarımı özledim galiba...

Bu yazıyı yazdığımda dün öğle saatleriydi.Bizim küçük canavarlar eve geldiğinde benim fikrim değişmeye başladı.Acaba ev sessiz diye hiç şikayet etmese miydim?