söylesene ey gönül yolcusu kimsin sen? nasıl bağladın kendine ansızın? hani derdim yok sevmek bir daha...yok birkez daha acı çekmek.yorgun düşmek, hep kendini teselli etmek, hani yoktu bir daha saçlarını yolarcasına düşünmek...ne savaşlar verir oldu bu gönül.kaç cihattan yenik çıkar oldu.oysaki masum bir yalandı.sevmek yok demiştik birbirimize.peki neden bu karşı gelmelerin ey gönül?

nasıl da bekler oldu bu gönül seni? nasılda ufka dalıp ağlarcasına hazin kaplar oldu gözleri. nasıl da yorgunluğum yoksulluğuma karıştı ve de sensizliği kaldıramaz oldu bu şehir.nasıl da inanmışız bu tatlı hayale ey gönül? sadece gönül yolcusu muydu o gelen? yoksa meçhulden gelen ama gönülde misafir gibi yaşamayan bir misafir mi? nasıl da yanaklarından dökülen bu yaşlar haddini aştı? hani sevmemiştin gönül? söylesene o zaman bu gönül yolcusu kim?

hasta birinin son arzusuna konuk oldun sanki, kıskanç satırlarda avuttun kendini, gözyaşına meftun bıraktın. söylesene kimsin sen ey gönül yolcusu neden böylesine çok sevdi bu gönül seni?

İSHAK SAKA