İkimiz arasında...Sadece ben ve sen.Her şey çok ağır ilerliyor.Neden söylenmiyor ki hiç bir şey,saklanıp gizleniyor.Sadece konuşuyoruz ve biliyormusun;konuşmalarımız dahi çok farklı.Anlaşılmıyorki hiç bir şey...ya da aslında anlaşılıyorda, anlaşılmamak isteniyor.Evet evet ...anlaşılmak redediliyor.
Tren vagonlarıda ayrı ayrı ilerler bilirsin.Aralarında azda olsa vardır biraz mesafe.Ama kopmaz hiç...ayrılmazlarki derin bir sarsıntı yaşamadıktan sonra.Güçlü bir bağ olsa gerek aradaki.
Bizide bağlayan bir şey varmıdır birbirimize.Varsada nedir acaba o şey....Yani sıradan bir şey mi?Hani vagon arası gibimi?Yoksa özelmi.Tıpkı kan damarı ipliği gibi.Varmıdır aramızda acaba bir fark.Hem varsa bile...çok büyükmüdür.Ne bileyim...büyükse bile vazgeçmeye değermidir.....
Güzel aslında ...sen ve ben...Yanyana.Dikkat et görünürde birşeyler bağlıyor bizi."sen ve ben"bizi bağlayan bir bağlaç.Bağlaç ama;orada olduğuna göre değerlidir bence.Peki ya sence?Fakat herşey bağlaçtanda öteye.Kalpler....Kalpler okunur gözlerle ve bağlanır delicesine.
Nedir işte o?Bizde bağlıysak biribirimize,düşünmeden duramıyorsak,her notada hatırlanıyorsak ,neydi sebebi.Neydi o gizemli bağ.Ben ve Sen.Neden bulamıyorum acaba.Yoksa her şey ben ve sendende mi öteye.Söylensede kalmasa hiç birşey kalplerde...