İki yalnız yüreğin birlikte olma çabası… Aşkı böyle nitelendirmiştim sevgilim… Aşk bu kadar ki çıplak görünmüştü gözüme ve böyle nitelendirmiştim… Şimdi biz varız, şimdi sen ben kalkmış durumda ortadan ve sadece biz varız… Ama biz birbirimizi gelecekte de var kılmak için mi varız? Yoksa sadece yalnızlığımızı birbirimize sarmamız için mi birbirimize dayanmaktayız?

Aşk bir masaldı önceleri gözümde… Sen ise bir masal prensiydin gönlümde… Lâkin şimdi gerçeğe döndük seninle… Lâkin uzak mesafeleri bile aşamıyoruz birbirimize sarılıp yeteri kadar saramıyoruz yüreğimizi yüreğimize… Bu aşkın sonu ne olacak sevgilim?

İki yalnız yürek bir gün kalabalığın ortasına karışıp birbirinden mi kopacak? Yalnızlık kokan bir aşktı bu denilip, mevsimler sen de başka ben de başka mı olacak? Bendeki gerçeğe dönmüşken daimi olma çabası… Sendeki türlü soru işaretlerinin ortasında zamanı yalnız geçirme arzusunun dışında seni seven bir yüreğin ardına sığınma çabası… Ben sadece seninle bir hayat istedim…

Güne seninle başlamak, günü seninle sonlandırmak ve de yanımda sadece senin olmanı dileyip senin varlığınla ısınmak… Önceleri imkânsız bir aşkın senaryosunu yazmıştım senin için… İkimiz diyemeyecek kadar bile cesaretsizdim, onu bile layık göremiyordum kendime… Şimdi ikimiz varız bu mürekkep kokan satırların baş harfinde… Lâkin ikimiz gerçek miyiz? Yoksa sende yaratmış olduğum masala kanıp ona mı aldandın? Biz neyiz seninle sevgilim? Yalnızlıktan korkan ve de bu nedenle birbirini seçmiş biçare gönül tuzağı mıyız?

Ömrümde seni; yanımda seni, kalbinde kendimi, gözlerinde gözlerimi görmek istiyorum… Gerçek miyiz sevgilim? Yoksa gerçeklerden korkan bir masal mıyız seninle?

Eğer masalsak; bu masal hiç bitmesin istiyorum… Eğer gerçeksek; hiçbir şekilde yalana kaçmayalım istiyorum… Hep doğru kalalım, doğru olalım… Ve de gerçekten sevelim birbirimizi tüm gerçekliğimizle… Soru işaretlerinden kurtar beni… Ne olur yanılgı perdesini tekrardan aralatma bana… Gerçekten gerçekliğinle sevebileceksen kal yanımda… Yüreğimi utandırma ömrümü törpületme bana…

Şimdi bir kez daha soruyorum sevgilim… Biz neyiz? Yan yana değiliz soluklarımızda değiliz, uzakta değiliz… Biz neyiz? Sadece yalnızlıktan sıkılmış birbirinin hayatında konuk olmayı seçmiş iki çaresiz miyiz?

Yüreğimi yarımlatmanı istemiyorum… Hiç azalmasın yüreğim seni gerçekten sevsin ve de hep çoğalsın… Yüreğinde gerçekten yer edinmeyi istiyorum… Bir zaman sonra birbirimizin hayatında kopamayacak kadar yer kaplamamızı…

Temennilerden bir ev yaptım… Yerleşirsen eğer; gel beraber yaşayalım ve de yaşatalım… Sonrasında tüm dileklerimizden bir köşk yapalım… Ama biz birbirimizi değil; en önce kendimizi kandırmayalım…

Beni sevmeni ümit ettiğim için mi sen de kaldım hep? Seni sevdiğime inandığın için mi beni seçtin uzağında yaşasam bile? Kandırmacalar dan iki yürek yarattık seninle… Susuyorsak bu yüzden… Çok kandığımız çok ama çok yarımladığımız ve de bir türlü çoğalmaya olan inancımızı yaşatamadığımız için… Bizi sevebilecek başka gönüllerin olmadığına inandığımız, inancımız doğrultusunda bir seçim olduğumuz için… Lâkin sen seçimimden öte canım ol… Bırakma beni… Şaşırtalım herkesi… Çok sevelim gerçekten çok sevelim… Bir başka deyişle deneme hakkımızı sevmekten yana değil de; beraber ölmekten yana kullanalım… Eğer varım diyorsan; gerçeğizdir… Yok’um diyorsan; masal bile olamayacak kadar sahteyizdir…

Dilara AKSOY