Sen, ben iki insanı biz yapan an.. Ne çok geçti üzerinden.. Kopmamacasına birbirine sarılan biz… Yıkılma seviyesinde çırpınan yine biz…

Herkes imrenerek bakardı.. Nazar boncuklarıyla donattık kendimizi, korktukça dış bakışlardan kenetlendik daha da içimize gömüldük… Bir gün bir bütün olarak bulduk kendimizi…

Her şey mükemmelken yoktan sebeplere başladı kavgalarımız…

Ayrı şehirlerde çarpan iki yürek olmayı bırak aynı şehirde yan yana çarptıramadık kalplerimizi.. Bocaladık, her adımda tökezleyip yere kapaklandık.. Birbirimize el uzatmak yerine fark etmeden kendimizi daha da dibe çektik.. Sen yoktun ben yoktum biz vardık ama bunu çoktan unutmuş hangimiz daha güçlü bir vuruş yapar derdine düşmüştük.. Bilemedik tüketmeye çalıştığımızın sen ben değil biz olduğunu…

Dalgalı deniz, bulutlu bir hava imrenerek bakıyorum fotoğraflara… Farklı yerlerde farklı zamanlarda tek yürek olup atabilen kalplere imreniyorum.. Bir şarkının aynı anlama geldiği uzaktaki insanları kıskanıyorum.. Yine dalıyorum fotoğraflara.. Ayrılmaz bütün olduğumuzu sanan sırıtan pozumuza…

Yalan, her şey yalan… Bağırmak geliyor içimden.. Kendime de suç bulmak istiyorum..
Hatamı arıyorum, kendimde ufacık kusur bulup kendime küfürler yağdırmak istiyorum.. hak ettim bunu demek istiyorum.. Tüm olanlar benim suçum, ben yaptım bunu bize demek istiyorum.. Bulamıyorum kahretsin bulamıyorum… Senin bu riyakarlıgının, acımasızlıgının faturasını kendime kesebilmek için tek bir hatamı bulamıyorum..

Tükenen bir BİZin savaşını veriyorum, sense sadece çıkarların için benimlesin.. Mecbur olmasan çeker gidersin.. Ne benle yapabiliyorsun ne bensiz… Ama ben… Ben artık bir şeyler söylemeliyim..

"""Sen en iyi dostunu kaybettin ben ne kaybettim bilemiyorum…"""

DKD @ada
09.09.09