Hayat mıydı seni benden uzak tutan?Ya da ben miydim sınırı çekip,pusuda kendime aşık yalnızca kendimi arayan?Sen miydin korkak bir tavuk gibi sineye çekilen ya da ben miydim korkusuz bir savaşçı gibi geçinip,korkuları yorgan niyetine çeken?Hayat mıydı bizi altüst eden?Beklentilerimiz miydi sınırın ortasında kabusları seçtiren?Söylesene güzel sevgilim,neydi oluru olmaz kıldırıp,yüreğime feryat figan ettiren?

Susuzluğumda arıyorum seni,açlığımda bastırıyorum sensizliği.Yaşam boyu dilediğim tek şey ol istiyorum,sen de dile ki;büyüsün her şey gözbebeklerimizde.Böyle gelmiş böyle geçer demeden,saatlerin yarıştığı her anda sadece yaşayalım,yaşatalım istiyorum kusursuzca…

Kabuslarımdan bile çıkarmıyorum seni,onlar bile seninle güzel…Gözyaşlarımdan uzak tutamıyorum seni,sana akınca özeller…Lâkin kapatmışsın kendini kendine bile…Sorsan sorman gerekenleri,ağlayacaksın bir fısıltı gibi sadece…Göğsümde hançerin kaldı,batırma diyene kadar çoktan batmıştı…

Yok oluşlar mıydı bizi var edip varımızı yok’umuzu ezip geçen?Söylesene güzel sevgilim…Senden ayrı geçer mi saatler?Artık,artıklarımda bile arıyorum seni…Atmaya kıyamadıklarımdansın…Artık yüz tutmuş gönüllerde sızlayan yaramsın…Artık,sen benim sadece canımdan öte canımsın…

Şimdi bir kez daha kapatıyorum gözlerimi,hani karşımda mısın?Yoksun işte!Mavili pembeli,yeşilli morlu renkler ezberlemek isterdim gün be gün an be an kat be kat…Yoksun işte yine!Yokum diyorsan,yokum ben de…Nasıl olsa senin içinde bile saklı kalmaya hakkım yok bir kere…

Dilara AKSOY