Seçim havasına girdiğimiz şu günlerde siyasî partilerin seçim çalışmaları bende karnaval sözcüğünü çağrıştırdı nedense.?!. Daha doğrusu bir siyasi partinin sloganlarından biriyle dalga geçen 10-12 yaşlarındaki çocukların şakalaşmaları aklıma düşürdü karnaval sözcüğünü.

“Lan Ramazan, aç şu Türkiye’nin önünü! Hep senin yüzünden geri kalıyor.”diyordu bir çocuk öbür çocuğa, siyasi partilerimizden birinin seçim otobüsü geçerken.
Dikkat ettim, çevrede bulunan yetişkinlerin yüzünde bir tebessüm belirmesine sebep oldu çocuğun bu cümleleri. Karnaval sözcüğü Fransızca asıllı bir sözcük. “Hıristiyanların büyük perhizden önce et kesiminde şaşırtıcı kılıklara girerek yaptıkları şenlik ve eğlence dönemi; yahut bu dönemde yapılan eğlence.”diye tarif edilmiş Türk Dil Kurumunun Türkçe Sözlüğünde. Hakikaten ben kendi hesabıma, yapılan seçim çalışmalarına baktığımda bir karnavalı andırdığına tanık oluyorum.
Düzeysiz eleştiriler; kendi yaptıklarını unutup karşısındakini suçlamalar, hesapsız, uçuk vaatler. Unutmanın unutabilmenin de bir nimet olduğunu düşünürdüm bazen; ama unutkanlık siyaset arenasında halk için, nimetten ziyade bir handikap ve gaflet olabiliyormuş maalesef!

Yakın geçmişi birazcık anımsayabilenler; dün galiz küfürler ettiği biri ile bedenen ve söz olarak kol kola girenleri görebiliyor ve eğlence faslı başlıyor o an. İnsanın tüyleri ürperiyor, midesi bulanıyor ya da dudaklarında alaycı bir gülümseme beliriyor. Acaba diyorsun ben mi renk körüyüm, bu adam mı allame-i cihan? Ülkesini kurtarmak için kılıktan kılığa giriyor. Karnaval maskarası olmayı göze alabiliyor.

Son söz olarak size bir şey diyeyim mi? Aslında o zevatın hiçbir suçu yok. Bütün kabahat allı pullu karnaval dilberi koltukta. O koltuk denen dilber ve onun sağladığı nimetlerin sevdası olmasa. Kimse karnaval maskarası olmayı göze alamaz!
Ankara,06/07/2007 İbrahim KİLİK