ÖĞRENCİM AŞIR

1970 / 71 öğretim yılı Sivas – Koyulhisar Kazasının Kılıçpınar eski adıyla Geley Köyünde Öğretmen olarak çalıştım . Bu köye tayin olup gitmem bayağı maceralı olmuştu . Tayinde bürokrasi zorlukları , bir sürü karma karışıklıklar ve günlerce düzeltebilmek için Koyulhisar’ın kahvelerinde ve otelinde beyhude beklemeler daha doğrusu akılalmaz perişanlıklar . O zamanlar sağ olan Babam benimle beraber gelmişti. Ben , yanlış yapılmış tayin işini düzeltmek için Sivas Milli Eğitim Müdürlüğüne gittim ve ne hallerden sonra düzeltilmiş belgeleri alarak Koyulhisara geldiğimde Babamı beni dört gözle bekler buldum . Kazanın İlk Öğretim Müdürlüğünden de gerekli işlemleri yaptıktan sonra bir araba kiralıyarak Kılıçpınar (Geley) Köyünün yolunu tuttuk .
Köy iki mahalle idi . Aşağı ve yukarı mahalle. Okul yukarı mahallenin güney kısmında yüksekçe bir yere inşa edilmişti. Beş sınıflı ve öğretmen lojmanı olan bir okuldu. Lojmanda benden önce gelen Mersin’li Hüseyin Öğretmen oturuyordu ve evliydi . Ben se bekardım ve okulun içinde bulunan müdür odası olması gereken yere yerleştim. Zaten fazla bir eşyamda yoktu . Babam bir kaç gün kaldıktan sonra Sivas’a döndü .
4 . ve 5 . sınıfları Hüseyin Öğretmen ve ben de 1 . 2 . 3 . sınıfları okutuyordum . Epey bir zaman beraber çalıştıktan sonra Hüseyin Öğretmen tayin oldu gitti ve onun yerine Konya / Seydişehirli Celal Öğretmen geldi ve bekardı . Ben okul müdürü durumunda olarak Celal Öğretmenle 1971 öğretim yılını birlikte çalıştık . 1. 2 . 3 . sınıfları okutmaya devam ediyordum veee 2 . sınıfta AŞIR adında bir öğrencim vardı .

Aşır , orta boylu , biraz tıknazca ve gözleri kırpık kırpıktı . Diğer öğrencilerimi sevdiğim gibi AŞIR’I da çok severdim . Sevilmiyecek biri değildi . Neyder eder gerek ders anlatışıyla gerekse davranış biçimiyle kendini sevdirirdi .

Birgün Hayat Bilgisi dersinde herkesin başından geçen , yaşadığı bir olayı anlatmalarını istedim . Sıra AŞIR’a geldiğinde biraz sıkıntılı ve acaba ne anlatsam düşünceleri içinde kıvranıp duruyor ve gözüme de yumul yumul bakıyordu . Yardım bekler bir hali vardı . Ama anlatmak zorunda olduğunu da bildiği için başladı yaratıcı bir güç ve akılla anlatmaya . O andaki edası ne kadar hoşuma gitmişti . Bütün sınıf AŞIR’I dinliyorduk .

AŞIR anlatıyor :

Öğretmenim Duran Amcamla gecen gün malları , davarları otlatmaya gittik . Tabii Ebem (Ninem) dağarcıklara azzığımızı koydu . Duran Amcam onları bana taşıtmadı . Malın , davarın arkasında koşarken sana ağır olur dedi . Yukarı yaylaya götürmüştük malları , davarı . oraya varıncaya kadar hem biz hem hayvanlar yorulmuştuk . Diğer taraftanda zaten öğle sıcağı basmıştı , hayvanlarda susamış biz de acıkmıştık . Sulağın başında hayvanları yatağa vurduk . Epeyce de zaman gecmişti . Tam hayvanları yeniden yataktan kaldıracağımız zaman Duran Amcam bana Aşır akşama kalmadan sen köye git dedi . Ben de peki amca dedim ve yola koyuldum . Yolum aşağı mahalleden geçecekti . Aşağı mahallenin altındaki ağaçlıkların oraya gelince hava da bayağı karardı . Bir de baktım aşağı mahallenin itleri havlayarak bana doğru geliyorlar . Öyle korktum ki , öğretmenim ne yapıyım ne yapıyım derken birden aklıma ağaca çıkmak geldi . Ağaca zar zor çıktım . İtler havlamaya devam ediyorlardı ağacın altında . Başka çarem yoktu , başladım onlarla konuşmaya .

Ben soruyorum ; peki ne dedin itlere , ne konuştun onlarla ?

Dedim ki öğretmenim ;
İtler-köpekler beni tanımadınız mı ? Benim adım AŞIR . Yukarı mahalledenim , yani ben de bu köylüyüm . Bırakın da evime gidiyim dedim .

Ben soruyorum ; eee ne yaptılar , seni tanıdılar mı ?

Evet öğretmenim , ben öyle deyince hemen sustular ve gittiler . Ben de ağaçtan indim ve yine de korka korka eve geldim ...
Ve böylece AŞIR’IN başından geçen olayın öyküsü bitti .

Ama ben bir öğretmen daha doğrusu bir insan olarak , o kırpık gözlü AŞIR’IN yaratıcılığına , cesaretine , edasına hayran kaldım . AŞIR’I okşadım , afferin sana dedim , sarıldım ve anlından öptüm .


HALİFE TATAR
13.08.2009 Berlin