Her akşam resmine bakıyorum, gülümsüyorsun. Fakat bu zoraki bir gülümseyiş sanki. Oysa senin ağız dolusu gülmelerin olurdu resimlerde. O resimler nerede bilemiyorum şimdi. Kimbilir hangi tozlu anıların arasında kaldılar. Hayat devam ediyor işte n’aparsın, güle oynaya geçiyor günler diyeceğim ama o gülmelerde yalan biliyormusun. Sanki mutlu olmaya mecburuz. Herkesin dilinde mutluluk sözleri oysa kapalı kapılar ardındaki dünya gerçek.Evet yeni bir düzen kuruyorum kendime ama , bir şeyler eksik hissedebiliyorum. Bazen soruyorum kendime her gece neden resmin elimde diye.Bilmem belki dertleşiyorum senle. Bana "Senin gerçekten çok mutlu olmanı diliyorum." Derdin.
Biliyorum bir yerlerde benim için dualar ediyorsun. Bazen rüzgarları dinliyorum gözlerimi kapatıp. Sakin bir balıkçı köyünde düşlüyorum kendimi, bizi. Dalgaların şarkıları duyuluyor. Çiçek kokuları getiriyor ılık rüzgarlar.Saçların çapkın rüzgarlarla oynaşıyor kıskanıyor ve gözlerimi açıyorum.Sonra gerçek dünyama dönüp tekrar resmine bakıyorum, evet gülümsüyorsun fakat mecburi bir gülümseme bu farkediyorum. Şikayet etmemelisin çünkü bu senin tercihindi. Aslında iyi oldu bir bakıma işte bak ben de düzenimi kuruyorum artık ve buna en çokta senin sevineceğine eminim.Ve sadece benim mutluluğumu istediğini biliyorum. O günleri biraz buruk bir tebessümle hatırlıyorum.Çünkü artık biz sadece dostuz ...Birbirini hiç görmeyecek ama asla da unutmayacak iki iyi dost.

yprkdkm________________