Bir ömür bile bitebiliyor seni beklerken...Kelimelerden çok seni arar oldu satırlarım.Bak sensiz geçen günler, kalbime inen hançerden daha ağır geldi bu bedene.Yokluğunu taşıyacak güç yok bende.Ya da bir gün gelmeni hayal edecek bi kalp.Umudum yok elbet sahi olmalı mı?Seni sevmiyorum dercesine haykıran gözlerin bir gün ağlayacak mı?Yoksa her zaman ağlatacak mı?Sen hiç benim seni sevdiğim gibi sevemedin birini.Bilirim sensizlikte buldum bu basit cümleleri.Bak bir ömür bitiyor sensiz.Daha kim kaldı ardından kalbini sızlatmadığın?Bir ben miyim yoksa hayaline kapılıp bi yaşamı uğruna feda eden?Yalnızlık değil bu inan ya da sessiz bi haykırış..Bu ölümden daha gerçek belki de daha yalan.Evet ,sevdim seni ağladım ardından usanmadan.Anlattım aynalara karşımda gördüğüm bensizliği...Bir canı heba edecek güç vardı elbet ne zaman mı?

Di-li geçmiş zamanda umutsuzca...