Bahçede tüm gün toprakla uğraşıp çalıştıktan sonra akşam yemeğini yiyip, verenda da sallanan sandalyede yıldızları seyrederek doğayı dinlemek en keyifli kısmıydı.kızım küçüktü o zamanlar.elektrikleri söndürürdüm yıldızları daha iyi görebilmek için.Müge kucağımda battaniyenin altında o güzelliği anlatmak için kelimeler bulamıyorum.Bir gün kızım ile elimizde fenerle karanlıkta geyik ve domuzların gözlerine ışık tutuyoruz.Birden gökyüzünde ilerleyen uçağın ışığını gördüm.Muziplip geldi aklıma...Kuvvetli bir fenerdi ve feneri uçağa tuttum.Kızım ne yaptığımı sorduğunda pilotların gözüne ışık tuttuğumu söyledim.Arkasından uçak düşerse jandarma burayı tespit edebilir,bizim yaptığımızı kimseye söylemeyelim diye hikayeme devam ettim.Kızım gözlerini kocaman açıp panikle içeri babasının yanına koştu.’Babaaaaaaaa annem çıldırmış,Pilotların gözüne ışık tutup ,uçak düşürüyorrrrrr ’diye bağırmaya başladı.Kızıma bunun şaka olduğunu anlatmak iki saatimi aldı ve saatlerce güldük.Bugün bile espri konusu aramızda.”Pilotların gözüne ışık tutalım mı?” dediğimde çok güleriz, inci çiçeğimle...