Hani hep söz ederler dünyada kaç milyar insan var. Ne yaparlar ne yerler ne içerler, Nasıl yaşarlar hep merak konusudur. Kendime hep sordum insan mıyım diye.

Bazen evet dedim bazen hayır dedim. Hayırlar hep üzdü beni nedeni ise evetlere sevinirken, Karşımdakini hep benden üstün bir insan olarak görmemdi. Ama nedense hep yanılgıya düşen ben oldum, Kader dedim sabırlı ol yaşar kendi kendime söylendim durdum.

Elimdeki ekmeğimi bazen çaldılar, yine sabrettim nedeni aç olduğumda anladımki, birileri tok.

Bu dünya imtihan dünyası, Sınıfda kalma, Kalmama durum söz konusu sınıfı kendimce geçtim diye düşünenlerdenim. İnsanlar kendilerini kandıramazlar, Ancak kendilerinden güçsüzleri kandırırlar.

İnsanları kandıranlara ne demeli, Aslında kandırırken özünde kendilerini kandırdıklarını zaman, İçerisinde öğrenirler daha doğrusu öğrenmek zorunda kalırlar. Şöyleki başlarına bir olay geldiğinde başvurulan kendi hakemliliği(vijdanı) ile Yapılan enine boyuna sohbet içerisinde ortaya çıkar.

Bu acı sonuç ilerleyen vakitler de anlar ki, birilerini kandırırken aslında kendimi kandırmışım der, Acı ama gerçek bu, Ardından keşkeler, Ahlar, Vahlar ama nafile özünde sevgi olanlar notunu aksatmadan almıştır. Kendimce yaşadığım hayat da öyle sırlarım oldu.

Kimselere diyemedim, Anlatamadım sebebi ise çok basit, İnsanların çoğu desinleri yaşam tarzı yapmışlar hep desinlerle yaşıyor ve buna güveniyorlar.

Oysa ben nefret ediyorum, çünkü hayat gerçek manada, Yaşanan gerçek hayatdır.
Dünyada milyarlarca insanın umurunda mı yaşar bir şeyler yazar, çizer okur söyler, desinlerden uzak kaçar, kimin umurunda ve kime ne diyecek demiyorum... Çünkü yine güneş batarken yalnızım ve karanlıklar ardından, Tekrar doğana dek yanlız olup bu düşünçeler içinde olacağım...ya siz ? dostcakalın.