İşte içimizde saklı olan mucize bu ... Kendimizi küçümsemeyi bir yana bırakıp , beynimizdeki zincirleri kırarak kendi doğrularımızı , kendimizi yaşamak ... kendimizi özgürleştirmek... bu dünyada ben de varım diyebilmek...

İnsanın kendini özgürleştirmek istemesi için de kendini sevmesi gerekir. Ancak kendini seven insan varlığını gerçekleştirmek , kendini özgürleştirmek ister. Her zaman söylediğim gibi:Sevgiyle , ilgiyle , şefkatle büyüyen tırtıllar kelebeğe dönüşüp kendilerini özgürleştirebilirler.

Oysa sevgiden, ilgiden , şefkatten yoksun büyüyen tırtıllar başkalarını sevmek şöyle dursun , kendilerini sevmezler herşeyden önce... Bu zavallı sıska tırtılcıklar bir türlü kozalarını örüp kelebeğe dönüşemezler . Başka bir deyişle sevgiden yoksun bir benlik kendini varlayıp özgürleştiremez.

Kelebekler özgürdür... dedim ya , kelebeklerede özgürlük yaraşır zaten... Ve işte sevginin yarattığı olağanüstü bir olay : Uçma özgürlüğü...