365 Gün… Öpüyorum



Anam, anam benim anam derken insan olanın, insan gibi düşünenin annesinin kıymetini bilmemesi mümkün mü?
Hele bir de ana ayrıysa, ya da hastaysa, ya da hiç görmediyse anacığını… Yazarken yazamam diye koruyordum, anam yok ki okusun, okutsun, gözlerimden akan yaş niye! Neden ağlıyorsun kendimleyim.

Düşünüyor ve soruyorum sonra kendime? Neden yazıyorsun anam yok diyorsun, yazmam derken ağlıyorsun şimdi… Evet, ağlıyorum, şu dünyanın adaletsiz dönen zincir çarklarına ve çıkardıkları ben seslerine ve 365 günde bir gün hatırlamalarına ağlıyorum.

Anam, analarım elimden bir şey gelmiyor. Yazıyorum anlatıyorum ama kime ne, kimse bilmiyor. Sen biliyorsun ya önemli olan zaten senin ve benim bilmen değil mi… anacığım
Adına anne, ana vs. dediklerinin ne önemi var ki, ben adına değil, analık özün var ya. ana işte ben bu öze aşığım, bu öz için ağlıyorum güzel anam/analar.

Dedim ya 365 günde bir gün seni hatırlamalarına ağlıyorum, süsleyip yalanla gösterişli sayfalara yazacaklar seni, olsun be ana, onlara da bir şey demezsin gülümsemeyle hep bakarsın gözlerin yaş olsa da biliyorum ana. Çünkü sana aşığım ben… Çünkü sen anasın. Gözyaşıyla yazıp, gözyaşlarımla kendi köşemde kendim okuyacağım, yok ana yok kimselere söylemedim, sen ve ben, anam, analarım.

Yalan değil ana nerde bir ana görsem hep anam derim. Şu an yanımda değilsin gelemesin ama biliyorum, görüyorsun his ediyorum, buradasın beni anlıyorsun değil mi anam. Bir kerecik uzat elini, dokun bana öpeyim seni doyasıya ne olur bir kerecik… Gelemesin izin vermezler ahretten biliyorum, olsun şu an buradasın ya bu bana yeter ana.
Ana bir şeyler söylüyorsun duyamadım tekrar eder misin güzel anam benim… anladım tamam aşklarım yok ki bana aşklarımı/sevgililerimi soruyorsun, Kimselere demezsin yalnız sana söylerim ,
İki aşkım var başka yok ana
Birincisi güzellerin güzeli her şeyin sahibi rabbimdir ana.
İkinci aşkım cenneti ayakların altında taşıyan sensin anam…

Yüzümüz anamıza düz olsun. Benden söylemesi,
Dostcakalın. Yaşar