Karanlıkta olmak yada aydınlığa çıkmak...
İçinden gelen sesleri dinlemeli mi yoksa vurdumduymaz mı olmalı insan...
Her nesneye bir anlammı yüklemeli yada hayatı boş mu vermeli.
Karanlık çöker bazen insanın içine.Kapı arar kaçıp gidecek.Yada bir ışık yolunu aydınlatacak...Bekler bi müddet, gelsinde kendini bulsun diye çözümler.Ancak nafiledir bekleyiş...
Kimbilir belkide yolunu kaybetmiştir,seni arayan çözümler.Adresi yanlış vermişsindir belkide...Yada yanlış yerde yanlış şekilde arıyorsun mutluluğu...Kentin uzak bir yerinde seni bekliyor oysa.ilk dolmuşa binip bulmanı bekliyor belkide.O da sabırsız senin gibi...
Yanlış dolmuşa binme sakın.Eline bir pusula al.Yönünü şaşırmada, olumsuzluklara takılmadan ilerle amacına.Çıkan engellere sırt çevir...
Gözünü kamaştıracak ışık için ilerle.Bir adım daha atmak için öne, zorla kendini...Sabrının gücünü ve hidayetini farket...
Sonuca yaklaştıkça yüzün aydınlanacak merak etme.Kendine güvenin bir kat daha artacak.
Adım adım çıkma vakti geldiğinde merdivenleri,bir kat daha gülecek yüzün.Gücünün kudretini anlayacaksın.Karanlıktan uzaklaşmanın keyfine varıp, dilediğini elde etmenin mutluluğunu yaşayacaksın...
Yolunu kendin belirleyip kendin çizeceksin...Amacına ulaşmak için bu uğurda elinden geleni yapacaksın...
Kendin gibi yaşayacaksın...
Kendin olacaksın...