Madde araçtır, mana asıldır.

İnsanın ürettiği tüm yaşam değerleri (tüm “an” lar mutlu veya hüzünlü,iyi kötü “an”lar) dalgalar halinde kainata yayılıyor. Bilimle ispat edildi; ses ve görüntü dalgaları yok olmuyor. Bu üretilen yaşam anları iyi ise Cennet’e, kötü ise Cehennem’e benziyor.
Bir cihaz bulunsa bu “an”lar toplansa o insanın şahsi yaşam dosyasını oluşturur.
Maddenin ardındaki mana görülmelidir.
Her şey önce tasarıdır, manadır.
Bir gökdelen önce mimarın aklında soyut olarak tasarlanır sonra plan, projeye dökülür; soyuttan somuta intikal kudret, fiil ile olur. Şimdi diyebilir miyiz, “madde asıldır”? Maddenin en küçük parçası dahi bir plan ile ilim ile varlık bulur. İnsan algısı sınırlı olduğundan sadece kendi frekans aralığı ile sınırlıdır yaşam alanı… Çok küçük (Mikro yapıları veya mevcut araçlarıyla, göz ile hissedilemeyen varlık veya ışıkları algılayamaz; çok büyük yapıları da algılayamaz kainatın büyüklüğü hakkında bir bilgi elinde yok.)
Madde mana içindir.
Nasıl mı?
Tebeşir madde, karatahta da yazılan yazı da…
Şimdi söyler misiniz, asıl olan bu maddi yapı mıdır, yoksa soyut olan formül müdür?

İki yanılgı;
Biri der; “asıl olan manadır formüldür. Maddi olanın tebeşir, tahta, maddi oluşturulmuş yazı önemsizdir.”
Gereksiz sanılan madde olmasaydı soyut formül(mana) nasıl anlaşılacaktı, peki?
Diğer der; “Tebeşir önemli,tahta önemli, oluşturulan yazı önemli; soyut mana formül önemli değil.”

Ben derim; “Madde mana içindir. Tebeşiri, karatahtayı sınıfa formülü öğrencilere anlatmak için koyarız. Yani manaya hizmet için. Başka metotlar çıkınca da onu kullanırız, yani madde asıl olmadı bakın. Bilgisayar ile her öğrencinin masasına gönderiliyor bilgi(data) şimdilerde. Madde araçtır. Mana asıldır.”
Ruh ve beden ilişkisi de aynen böyledir.
Data olan, mana, soyut ruhun, maddi bedene ihtiyacı vardır; somutlaşmak için.
Mesele çok basittir.
Bu örnekleri en basite indirerek çözümlemeyi daha iyi analiz edebilme imkanı buluruz dedim.
Karmaşasız düz dil ile manaya ermek, maksadım.

Tek kanadı kırılmış sinek gibi debelenir. Maddeyi manadan ayrı sananlar.
Saygılar.
Ahmet Bektaş