Eskidenmiş o vefalar. Düşünceler. İnsanlara insan diye değer vermeler hep eskidenmiş. Şimdi her şey yüzeysel. Her şey karşılıklı. Her şey menfaate bağlanmış.



Ne güzeldi eskiden. Bir yere gittiğinde daha sen selam vermeden hoş geldin demeler. Sen nasılsın kelimesini kullanmadan size nasılsın denmeler. Eskiden ne muhteşemdi arkadaşlıklar, komşuluklar ve tabide dostluklar. Arkadaş dost dediğinde her şeyden önce gelirdi. Dostun arkadaşın için yeri gelir ailen ile ters düşerdin. Bir lokma ekmeğin varsa ilk uzatılan hep dostundu. İlk lokma ona ait olsun denirdi. Benden önce o düşünülürdü.



Şimdiki arkadaşlıklara dostluklara bakıyorum da. Menfaat nerde var, para nerde var orsa hep bi kalabalık var. Ama hepsi kuru kalabalık. Dostluğun ne olduğunu, arkadaşlığın ne olduğunu bilmeyen, ama görüntü olarak dost olan o kadar çok insan varki karşımızda. Öyle zamanlarda hep yalnız kalırsınız. Gidersiniz bir yere sen selam versende almazlar. Hallerini sorsanda pek umurları olmaz. Ha ordasın ha yoksun umursamazlar bile. İyi gün dostu olmayı o kadar güzel başarırlar ki. Kara günde değil kendilerini görmek, onları anımsatacak kelime bile bulamazsın etrafında.


Ne denmeli ki bu hayata. Sadece pes demeli insan. Ve sana iyi gün dostu olanları bir kalemde silip terk etmeli onları. Çünki insana ne gelirse öylelerinden gelir.



Bu hayattaki gerçek dostluklara ...........


21.06.2009 22:44
Yaralı Yürek - İzmiR