Allahım,

Kendimden gayrısı hakkında zerre kadar bilgim yok. Cahilim.

Bu cehaletim, kendimden gayrısı hakkında bilgisizliğim herkesi kendim gibi sanma yanılgısı yaşatıyor bana.

Kusur görmediğim halde hep bir kusur arıyorum diye algılanıyor.

Hiç kimseye de alınmıyorum aslında.

Alınıyorum zannediliyor.

Kimsenin beni aşağılaması da mümkün değil.

Kendini en dipte göreni aşağılamak mümkün olmaz çünkü.

Etki ve tepki meselesi hepsi. Kusur aradığımı zannettikleri için telaşa düştüler. Telaş onları hataya sürükledi.Taraf olmak hatasını bir kez daha yaşadılar.

Kusur değildi aradığım, aslında bir şey aradığım falanda yoktu.

Laf lafı açtı belki. Hepsi bu.. Yaşadığım bir iki olayı aktardım sadece. Niyetim kötü değildi.

Şimdi kendime dönüyorum, içime, derunuma, terkibime..

Ben beni severdim ne oldu bana?

Ben benden memnundum, mutluydum.

Ruhumda geziniyorum. Aklım kolumun altında. Kalbimi ziyaret ediyorum. Nefsime bakıyorum. Şeytanım işbaşında. Hafızamı yokluyorum. Meleklerim dört bir yanda. Nasıl düştüm ben bu karanlığa ?

Neler oluyor?

Ne zaman bir ilham ile aydınlansam, içimdekini dışa döksem tepki alıyorum. Üstelik ters bir tepki. Tamamen kör bir kuyu bu.

Anlattıklarım neden bu kadar farklı anlaşılıyor?

Çığlık çığlığa haykırıyorum sessizce. Tüm dünyam hakikati duymamak için adeta sağır. Herkes sen ben davasında..

Suçlu arasam suçlu benim biliyorum.

Kusur görürsem kusur bende biliyorum.

Ayrılık, ikilik varsa bu benim eksiğim anlıyorum.

Hakikati bir türlü açamıyorum. Rabbim bunu dilemedi anlıyorum.

Beni bende benimle arındırana şükürler olsun.

Ben beni seviyorum.

Ben bende sen zannettiğim yanımı seviyorum.

Ben bende sen olan ve inandığı için çaba sarfeden ve illaki teslim olamayan o uslanmaz o kendini seven o kibirli o küstah o cahil yanımı bağışlıyorum. Ben bendeki seni affediyorum. Şeytanıma inat hem de..

Ve nasıl düzelecek her şey görüyorum.

Ya Rabbim, Mevlam, Tek sahibim,,

Ey alemlerin Rabbı olan Allah’ım, emrinde haddi aşmamdan dolayı beni bağışla.

Benlikle huzurunda olmaktan beni koru.

Aczimi fakrımı cehaletimi biliyorum.

Ben hiçim sen hepsin. Yegane varlık sahibi, mülkünde dilediği gibi tasarruf edensin.

Biz, ben ve ayrıntılarım eksiğiz yetersiziz.

Hiç bir şeyimiz yok SEN’imizden başka.

Yaşadığım illüzyonda; saçmalamaktan, şeytana maskara olmaktan ve cehaletten beni koru.

Senden gelen her şeye razıyım biliyorsun. Lakin ne kadar dayanıksız ve zavallı olduğumu da görüyorsun.

Kaldıramayacağım yükleri bana yükleme, beni benden al ama senden uzak eyleme..

…Nil