2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
518
Okunma

Bir dostumun çocuklarından şikâyeti vesilesi ile ahir zamanın alametlerinden sayılan “ köle efendisini doğuracak” sözünü kullanmasının hatırlattığı bir yazıdır.
Evet, Arkadaşım!
Köle efendisini doğuruyor mu desek!
Bilemiyorum.
Bence bunun adı kolay kolay konulabilecek bir şey değil.
Çocuklarımız!
Köleliklerinde sultanlık bulduğumuz,
Verdikleri acılarda lezzet,
Hakaretlerinde izzet aradığımız,
Yanılma ve kırılma noktalarımız.
Kızarız belli edemeyiz,
Dövünürüz el süremeyiz,
İnleriz ahhh edemeyiz.
Nedenmiş?
Çünkü Onlar Çocuklarımız.
Bunlar zehirli balımız,
Tatlı belamız,
Karanlık gecemiz,
Fırtınalı denizimiz,
Evet.
Çocuklarımız!
Allahtan emanet olduklarından ihanet görsek bile,
İhanet edemiyor,
Hakaret görsek beddua edemiyor,
Gizlediğimiz ahımız,
Kurtulamadığımız karasevdamız,
Za-fımızın unutulmayan hatırası,
Günahımızın ödenemeyen faturası onlar.
Çocuklarımız!
Sevinerek dünyaya getirdiğimiz,
Övünerek büyüttüğümüz,
Gönül verdiğimiz sevdamız,
Umut bağladığımız sığınağımız.
Mutlu olduğumuz,
Dikeni çok hayat goncamız,
Evet Çocuklarımız!
Allah acılarını göstermesin.
Muhtaç edip canımıza kast malımıza musallat ettirmesin,
Canlarına sağlık versin arkalarından koşturtmasın.
Muhtaç edip merhametlerini bekletmesin.
Sevensiz bırakıp sevgilerini dilendirtmesin.
Kucağımızdayken sevip sevindiğimiz,
Sırtımızdayken yorulup yerindiğimiz,
Başarıları ile övündüğümüz,
Maalesef çoğunlukla VEFASIZLIKLARI ile süründüğümüz.
Can yongalarımız,
Ömür goncamız,
Kendimizi sevdiremediğimiz,
Kara sevdamız.
HEPSİ OLMASADA; YÜZDE DOKSAN DOKUZ AYNI OLAN ÇOCUKLARIMIZ.
,