Gözlerimizde hep gözyaşı vardır. Bu bazen mutluluk, bazen de hüzünle gelir, ama hep gelir.

Sonsuzluğun arzuladığı ihtimaller kim bilir kimleri ne duygulara taşır? Gözyaşlarımızın seline düştüğümüz anlar da olur, böyle zamanlarda hep bir çalı dalına tutunup durmak, bir daha sürüklenmemek ve bir daha akıntıya kapılmamak için çabalarımız olur. Her şeye rağmen geçmeyi beceremediğimiz bir sürü engel çıkar karşımıza, işte bu engelleri aşma çabasıdır hayatımız.

Gün gelir huzura huzur katmak için silerdim gözyaşımı.

Sevdiğim bir şarkıda unuttuğum sözleri hatırlamak gibi inatçı bir duygu olsa her şey keşke.
Her inat mutlu olsa! Mutluluk için olsa…
Ve inadına gülümseyişler, inadına yeni umutlar bizimle olsa!

Bütün sırlarımız bilindik, bütün hayatımız sırlarla dolu.

Bu sınırlı zamanımız sınırsız hayallerimizle süslenir. Aniden tutumsuz bir ilkbahar hüznü ile sevincini kendinde bulmaya koşarken aydınlatan güneş gibi geceden kalma sarhoş bir akıla yansır o.
Ne kadarını hafızaya alırsın?
Ne kadarını unutursun?
Ne kadarını sorabilirsin ki?
Nasıl aklarsın gözlerindeki yaşı?
Hangi isteğin, istediğin gibi gökkuşağının bütün renklerini önüne serer?

Yalnızız şarkıyı söylerken kentin orta yerinde. Yağmur yağarken ellerimiz soğuk, ıslanmışız, inanmışız sahte yüzlere… Kaç defa yanmışız bilmeden belki de. Aldanmışız gözlere…