Nerden başlasam bilmiyorum seni anlatmaya.ilk değildin ama galiba sonum olacaksın.Artık seni yaşamak yerine sadece yazıyorum.Sensiz kaç gün geçti bilmiyorum.Garip olan şu ki herşeyden bıkmış uzaklaşmış seni taşıyorum.O kadar çoksun o kadar büyüksün ki sana nerden başlayacağımı bile bilmiyorum.Güneşim desem benim için doymayacağını yıldızım desem benim için parlamayacağını biliyorum.Şuan da bunları yazarken hayatımın en acımasız günlerimi yaşadığım sanırım hayatımın en büyük gerçeği.Ateş olsaydın sadece düştüğün yeri yakardın hangi yanıma düştünde bütün bedenimi ve hücrelerimi yakmayı başardın.Diken olsan battığın yer kanardı yok sen o da değilsin çünkü heryerim han-ı revan içinde.Yürüdüğüm yol olsaydın biliyorum ki sonu olacaktı sonu olmayan birşeysin.Deni olsan bir yanın karaya vururdu ve yien kavuşurdum özlemlerime.Ne varlığımsın ne yokluğum ne açlık senin gibi ne de tokluğum.soğuk bir rüzgar desem bir yanıma eserdin iliklerime kadar dolaştı yokluğun.Yazıyorum çiziyorum katlıyorum yırtıp atıyorum yine senden kurtulamıyorum.Buldum sen Şeysin onu nerede kullanırsan o anlamı taşır ya işte sen her mana da her kelime varsın.Anladım ki sen benim için şeysin.