Hani gidiyorum dedin, giden sen değildin ki...Bedenin yolda, ruhun bende kaldı.
Sevmedim ben dedin, öylede olsa burda bende kalan sensin.

Dön sen yoluna.....

Çığlıkta olsan bedende, giden senin kalan ise benimdir.
Ben sana dualar diledim, beddua etmez dilim. Umutsuzlık olmadı hiçbir zaman yolum.

Ben seni cümle içinde kuramadım, kelimelere sığdıramadım ,kendime anlatamadım, seni yazamadım, çizemedim. Bu çaresizlik değil ama soramadımda gidişinin sebebini.
Gözlerimi gözlerindende alamadım, o bakışım sende kalsın.

Bir tek sen kırılma diye sustum, sen ağlama diye. Korkular yaşadım, çoğalarak daha çok.
Korkununda ecele faydası yokmuş, anladım.

Her dokunuşun, her nefesin hayal perdesi yüzümde, bir yanlızlığın sızısı yüreğimde,
sensizlik serzenişlerin en koyu deminde, sancımın en doruk noktasındayım en hasret kokan düşlerimde.

Giden benmi oldum???
Umuda uzanan ellerime kelepçeler takansa sen...

Boynumda yılların umut kolyesi kaldı. Soluklandığım her nefesde nefessiz kaldım duyduğumda gidişinin ardından.

Gecenin ıssızlığı, şarkıların hüznü, şimdi hangi denizin kıyısındasın kimbilir....nerdesin???

Bir veda havası edasıyla vurdum sazımın teline, ne söyleyecek bir sözüm var sana artık, nede çalacak bir bestem. Sebebli yada sebebsiz suskun yüreğim.

Sen ne hüzün ne kederler döktün yollarıma, özlemin bahar oldu güz mevsiminden sonra.Tutunacak bir dal iken sevdama vedasımı bu akşam yarına. Alışmak neden bu yanlızlığa.....anlıyamadım.

En tutkulu aşk, en koyu sevda, en güzel masal sendin ama bitti, bittin.