Bak!
Yine satırlar senin uğruna...
Titriyor ellerim..
Duyarmısın? Hissedermisin..Yokluğunla mücadelemi..

Zaman değildi sadece akıp giden. Bedenimde taşıdığım senin
hissedemediğin duygularımdı..
Giderken hissedemedin yüreğinde olup biteni..

Sen gittin!
Sessiz sedasız..Fail-i meçhul yollarda bırakıp beni..
Ne yöne gideceğimi söylemeden,pusulasız yörüngesiz bırakıp beni.
Simdi hissedemiyorum yüreğini..Gözlerini göremiyorum .Yoklar!
Ya sen? Kim bilir.......Kim bilir.....Neler neler düşündün.
Yargısız infazlarında beni mahkum ederken,beni idam ederken ,beklide akıttığın göz yaşlarında bir sebep aradın teselli bulmak için kendince…….Yinede infaz kararını aldın ..
Sevmek yeter sanırdım kendimce.
Kendimce aşk yeter diyordum..Her derde dermandır diyordum.
Oysa yanılmışım..

Senin duygularında da ben olmak gerekiyormuş..
Yani; aynı telden çalıp aynı türküyü söylemek..
Aynı şiirleri okuyup,aynı fıkralar gülmek….
Sen benim ruh ikizimsin sanmıştım …..

Yıldızlara benzettim seni bir batıp bir çıkan..
Canı isteyince parlayan istemeyince kaybolan..
Geceye benzettim seni! ..
Beni içine çeken.. Senli düşlere boğan
Uyanmak istemediğim.
Yıldızlar ve gece .! ..
Bana seni hatırlatıyor.. Esiri altına alıyor..
Simdi ben..
Yokluğunun ardında.
Varlığının tutkunu …
İçimi kemiren duygularımla tek basıma, yalnız ,yapayalnız umutsuz ve çaresiz kimsesiz …
en acıtanı canımı sensiz.........