Küçüktüm hayallerim vardı.. Pembe ayakkabılar, beyaz bluzlar, mini etekler.. Alamadım, hiç birine sahip olamadım, hayallerime kaldı..

Büyüdüm yine hayale daldım.. Bu sefer hayaller ne bir giysi ne de paraydı.. Sadece ve illede aşktı.. Sonuna kadar, içime işleyinceye kadar, dibine kadar.. İliklerime işlesin istedim aşk.. Sonuna kadar yaşamak istedim.. Bütün mutluluklarını, bütün hüzünlerini yaşamak isterim..
Sonum olmanı diledim Allah’tan ki zaten ilkimdin.. Ölünceye kadar sürsün istedim.. Ölünce bile yanımda ol istedim.. Bunlarda güzel bir hayaldi dimi sevgilim.. En saf, en temiz duygular ve hayaller.. Şimdi ayrıyız, bir bahane ile; "ayrı dünyaların insanlarıyız.." Bunlarda hayale kaldı..

Daha da büyüdüm olgunlaştım, bir iş kadını oldum.. Hayalim büyük bir şirketin başına geçmekti.. İlk olmak..

Başka bir hayalim sonsuz olmaktı.. Herkes bir bir giderken ben sonsuz kalmayı isterdim.. Sonuna dek yaşamayı.. Bir hayatı ellerimle kurmayı..

Otuz yaşlarına geldim.. Bir evlilik yaptım.. İkizlerim olacaktı.. Şimdi ki hayalim onların sağlıklı olmasıydı.. Sağlıklı bir şekilde dünyaya gelmeleri ve sağlıklı ömür sürmeleriydi.. Daha dünyaya gelmeden kaybettim onları.. Kayıp gittiler avuçlarımdan.. Tutamadım.. Gitme diyemedim.. İsteklerim yine hayale kaldı..

Eşimle beraber sonuna dek yaşarım dedim.. Ama kısa bir süre içinde onu da kaybettim..

Şimdi tek başımayım.. Sanırım tek başıma, yalnız öleceğim dedim.. Lise yıllarında ki sevdiğim geldi yanıma, uzun yıllar beni aramış.. Bulmuş sonunda ve işte karşısındayım.. Tek kalmakta hayallerime kaldı..

Birlikle olalım dedik, o kadar güvenimin kırılmasına rağmen.. Yuttum hepsini, sana geldim.. Senin oldum, yeni bir hüznü göze alarak.. Mutluyduk bir süre.. İyiydi herşey.. Yine sonunda yalnız kaldım.. Yediğim darbeler son vermişti hayatıma.. Ölürken söylediğim son şey: "Hayal ettiklerim kaldı hayallerime.." oldu........