Bana kalanlarla yaşamayı öğrendim
İçimde yeşertebildiğim her şey yaşamama sebep oldu
Yaşadım …
Biten şeyler oldu
Akabinde bi boşlukla doldum
Ruhumda iz bırakan bakışlar barındırıyorum…
Derin darp izlerine bedel bakışlar …
Can acımasından fazlasını hissediyorum soluk alırken…
Bana çarpıyor
Eziliyorum
Güçlü kalmaya çalışıyorum
Sınırları yeniden koyuyorum…
Kışın içinde yaz günlerini yaşıyorum…
Hayata karşı geliyorum
Ya da beni es geçiyor bi ana
O anla mutlu oluyorum
Acısını çıkarır gün gelir…
Her yeni güne kendimi alarak başladım
Hiç bırakmadım ardımda
Bırakamadım hiç bi şey…
Her şey arkamdan geliyor sessizce…
Bazen çok yorgun hissediyorum…
Ağlıyorum sebepsiz
Güneşler batıyor günlerce gökyüzümde…
Zifiri karanlıkta yaşıyorum
Kalbimin durduğunu hissettiğim anlar var
Aldırmadan yaşamak ağır geliyor ….
Tükenen günler haftalar aylar…
Nereye yol alıyoruz?
Uzak bi zamandayız şimdi
Ve geri dönmemecesine en uzaklara gidiyoruz
Eksikleri tamamlıyorum
Ama her geçen gün daha da artıyor….
Yerine bişiy koyamıyorum gidenlerin…
Aşk gibi bişiy bu
Ne eskiyi unutabiliyorsun ne de şimdiyi yaşıyorsun…
Aşkın içinde nefes almayı isterdim
Ama onu solumak sadece yaşanır kılan…
Aldığın nefesi geri vermeyi bekleyemezsin
Karşılık beklemek hata
Akşamın ağırlığı var üzerimde
Artık bu melankoliyi sevmiyorum
Bunu söyledim defalarca ona ama…!
Benimle hala…

fatoş..