HAYAT USTASI
Sıradan Bir Gündü Tanıştık
Beni Senin Eline Vermişti Hayat
Belli Bir Zamanı Beraber Geçirecektik
Bir Gün Sen Sakın Bir Daha Düşme Buralara
Çok mu Meraklısın Hayatını Karatmaya
Çok Doğru Söylemiştin Usta
Zaten O Üç Ay Çalıştığım Oldu
O Üç Ayda Hayatım Mahvoldu

Sen Yanmışın Usta
Yaşın Otuz Sekizdi Usta
Çocukluğunu Geçirmişin Oralarda
Hevesin Kalmamış Yaşamaya
Hiçbir Şeyin Yoktu Fakirdin
Bir Allah’ın Vardı Ona İbadet Ederdin
Her Zaman Gülümserdin
Ama Gözlerinle de Çektiğin Çileyi Gösterirdin
Hep Izdırap Çekerdin
Ben Neden Demeye Kalmaz Ekmek Parası Derdin
Her şeye Rağmen İnsanı Severdin
Bana Ben Yandım Bari Sen Yanma Der ve Tekrar Ederdin
Ben Yandım Bari Sen Yanma
Bazen Uzaklara Dalar Giderdin
Çocuklarının Okumasını İsterdin
Tek Başına Bir Ekmek Yiyemezdin
Hep Yarısını Bana Verirdin
İşten Çıkar Doğru Eve Giderdin
Hiçbir Yere Uğramaz Eve Giderdin
Hayatın Ağır Şartlarını Bilirdin Usta

Başında Saç Kalmamış
Kimse Senin Gibi Yanmamış
Kimse Senin Gibi Dürüst Olmamış
Hayata Sen Gibi Bakan Olmamış
Bu Dünyanın En Fakiri Sendin Usta
Hevesin Kalmamış Yaşamaya

Her Zaman Dikkatimi Çekerdi
Neden Hiç İsyan Etmezdin
İyi Kötü Bir İşim Var Çok Şükür Derdin
Eline Verilen Bir Bardak Soğuk Çayı İçerdin
Ve Yine de Allah’a Şükrederdin
Ben Seni Peygambere Benzetirdim
Çünkü Sen Peygamber Çilesi Çekerdin
Sen İnsan Olarak Mükemmeldin
Sen Kul Olarak Mükemmeldin
Sen Sen Olarak Mükemmeldin
Sen Usta
Bana Hayatı Öğreten Sendin…