Biz öğrencilere hep;
-Yardımlaşma,paylaşma ve iyilik yapın deriz.Başkalarına yardımcı olarak onların sevgi ve saygıısını kazanın deriz.Deriz de...

Bir akşam üzeri evden çıkmış kızıma kalem almak için kırtasiyeye gidiyordum.
Yolun karşısına geçmek üzereyken yabancı plakalı bir arabadaki bayan sürücünün bir derdi var gibiydi.
-Bakar mısınız bir şey sorabilir miyim? dedi.
Ben de buyrun dedim.Bir adresi aradığını ancak şaşırdığını söyledi.
Hemen karşıdaki fırından sordum.Ancak yerini tam tarif edemedi.Bayana kırtasiyeye gittiğimi, oradan öğrenebilirim dedim.Uzun yoldan geldiğiniz için siz biraz dinlenin ben öğrenip gelirim dedim.Ancak oradanda elim boş çıktım.Fakat o adresi bulup onları oraya götürmeye karar verdim.
Sonunda sokağı buldum.İnegöl’de sokaklar birbirine benzer.Arabaya geldiğimde annesi ile beraber olan bayan oraya isterseniz yardımcı olup götüreyim dedim.
Kabul ettiler. Tahmin ettiğim yerlere gelince arabadan inip sokak adlarını okumaya başladım.Ben yaya sokak adlarına bakıyor, onlar da beni takip ediyorlardı.
Ara sokak olduğu için karanlıkta gidiyorduk.Saat gecenin 21 sularıydı.
Sonunda bir bakkala sokak adı ve numarayı söyleyince;
- Hemen karşı sarı boyalı ev dedi.Hatta akrabası bakkalın üstündeymiş.Bayan evi tanıdı.
Baş sağlılğı için gelmişler. Onları orada bıraktım.Eve götürmeyi teklif ettiler.
Ben mesafe 700 m değmez, siz kalın dedim.İyi geceler diyerek ayrıldım.
Bizim evdekiler merak etmiş.Nerde kaldığımı sorunca anlattım olan biteni.Eşim haklı olarak bilmediğin yabancıların yanına nasıl casaret edim bindiğime biraz kızdı.Belki haklıydı.Günümüzde insanların nasıl değişip, güvensiz olduğunu düşününce...
Biz öğretmenler, çoğu zaman karşımızdaki insanları az-çok anlıyoruz.Ben de ondan
çaresiz olanı anlıyorum.Her zaman çare olamasakta, elimizden gelen yardımı yapmaya çalışıyoruz.
İNSANLIK ÖLMEDİ YA!
Demek istiyorum. Ne yazık ki! İnsanlar ’’Bu devirde babana bile güvenmyeceksin’’ derse ... Öğrencilerimize yardımlaşma,paylaşma ve güvenmeyi nasıl öğreteceğiz.
BÖYLE GELMİŞ,BÖYLE GİTMEZ!