Bekledim, yine sessizce seni. Bu akşam da yalnızım her zamanki gibi. Odamda sessizliğin sesi vardı sanki. Gözlerim seni arıyor, sesim, nefesim ismini fısıldıyor. Neredesin? Can’ın Can’ı göz bebeklerimde yağmur çiseliyor. Seni seviyorum ve sensiz geçen her an gözlerimdesin, unutamıyorum.

Sen mi aldattın, yoksa ben mi kendimi avuttum. Sensizliğin her gününde, senli anlara savruldum. Sana yazdığım şiirleri okusan gelir misin geriye ve siler misin gözyaşlarımı ıslak ellerinle? Yine Can’ım Can der misim alnıma koyduğun buselerle. Siler misin gözyaşlarımı sevgi cümlelerinle?

Tutar mısın yine elimden dolaşır mıyız yine sahilde, yanağıma buseler kondurur musun yeniden? Seni ne kadar sevdiğimi söylemeye, yağmur taneleri az gelir Can’ımın Can’ı. Seni unutturmaya bu dünyadaki bütün güzellikler yetmez Can’ımın Can’ı.

Havada kar kokusu var sanki yüreğimde yalnızlığın titrek ürkek sesi. Dudaklarından alnıma konan tüy hafifliğinde bir kar tanesi. Can’ımın Can’ı, ne olur düşlerimde eriyip bitmesen. Üşüyen yüreğime bahar sıcaklığını damla damla işlesen. Seni çok seviyorum Can’ımın Can’ı ne olur hep benimle kalsan, sarılsan, benimle bir uzak diyarlara savrulsan, içimde hiç tükenmesen.

Seni ne kadar çok sevdiğimi söylemeye okyanuslar dar gelir. Bu akşam yine yalnızım her zamanki gibi. Sensizliğime kahroluyorum, resimlerine bakıp ağlıyorum. Senden bana kalan tek sahip olduğum kalbimdeki yaran hala kanıyor. Seni çok seviyorum, seni unutamadım.
On beş yıldır sensizim! Ölümüne alışamadım…

CAN AKIN