Hayat için çok uzun bir yol denir,
oysa "bir nefes" kadar kısadır aslında...

Üzülerek söylüyorum ki, işte o son nefes anındaydım bir çok kereler...
Gözlerde ertelenmiş duyguların, sevgilerin, gidişlerin, gelmeyişlerin, boş verişlerin tarifsiz pişmanlığı ve tek bir söz bile söylenemeyecek son dakikalar...
ve ...dışarıdakilerde, kaybetmenin verdiği büyük üzüntü, daha çok aramayışın, yanında bulunmayışın, elini tutmayışın, sarılmayışın, bir dönem bile olsa vazgeçişin
ve en acısıda daha çok "seni seviyorum" dememiş olmanın verdiği büyük pişmanlık...

"keşke biraz daha zaman olsa" denilen,
bir dakikaya ömürler feda edilen,
geçmişi telafi etme arzusu olan son dakikalar...

Hayatın hangi dönemi olursa olsun, vakit, gitmek için her zaman çok erken...
Henüz tadına bakılamamış duygular var belkide, görülecek güzellikler, dokunduğunda yangınlara götürecek sevgili eli ya da geride bırakmaya kıyılamayan yol arkadaşı...
Hayat çok tatlı...
vazgeçmek öylesine zor,
dönememek korkusu öyle büyük,
çaresizlikse öylesine acı ki...

"Hayat" diye bir şey var, bize sunulmuş bir ömür...
evet burada, hemen yanıbaşımızda duruyor...
ve o kadar kıymetli ki...

Keşke "son nefese" ertelenmiş duygular,
ihmal edilmiş sevgiler ve pişmanlıklar götürmesek...

İşte o "son nefes" anında
hayat o kadar kısa ki...




dfn
09.01.2009



// son nefeste kaldıysak çaresiz... üzgünüm...//