Ömrüm geçtin gittin
Ne zaman geldim bu yaşa
Ne zaman

Koştum yetişmeye çalıştım
Bir yerlere –bir şeylere
Ama
Hep birileri
kucakladı

koşmaya gerek yok ki bu kadar

sevgiye çıkar bütün yollar
diyerek
önümü kesti

inanmak istemedim
sevginin olduğu yerden kaçmaya çalıştım hep

gün geldi
yoruldum –yaşlandım bende
koyverdim

içimdeki
balığın o kıvrak dansına
kulaklarımdaki
kuşların cıvıltı seslerine
sırt çevirip
yalnızlığıma giden yolda
tutundum demir parmaklıklara
kalemimin gücüne sığındım
sağlıma duacı oldum

oturdum öylece
bir köşesinde yaşam odasının

sordum bazen
yaşamak bu mu?
o zaman ölmek ne demek
bir birinden bu iki bilinmezi ayıran tek şey
sevgi diye haykırdı
içimdeki sessiz çığlık ve büyüdü gün gün

sevmemelisin bu hayatta diye öğretildiği için

sevmekten utandım hep
yasak ve yanlış olduğunda
daha çok sevdim
yarın ölecekmiş gibi
sevdim
kaybedecek hiçbir şeyim yokmuş gibi sevdim
ama
ilk defa
utanmadım sevmekten
yorulmadım yaşamaktan
bıkmadım hayattan
ve hiç yalnız kalmadım ben
kalabalıklar içinde
yüzüm kırıştı
yüreğim sıkılaştı
ellerim üşüdü
kalbim ısındı

Pişman olmadan verilecek tek bir soluk kaldı bende
Ve Tek bir soru

Sevildin mi ? bilmiyorum

Sevdin mi ? EVET

tutmayın kollarımdan, bırakın
Gözüm açık gitmem artık
ölebilirim yani
……

30.03.2007
Cuma


Öyle sevgiler yaşanıyor ki bazen insan ölmeye bile razı geliyor
Ölümü göze alıyor yanında



HÜLYA BAYAZLAR