Ellerimde kuru gül yaprakları , evimin o pembe panjuru hiç olmayan camları sadece yol gözlerken aydınlanıyor .
Hiç gelmeyecek biletsiz bir yolcu ;
vuslatı ardına almış ; gurbeti önüne katmış yürüyor !
Nereye ne amaçla gittiğini bilmeksizin .

O halde ben neyi bekliyorum yıllardır !
Pusulası bana dönük olmayan ve belki dehiç dönmeyecek olan o yolcuyu beklemek neden ?
Hep vedaların esiri olmuşken mutlu sonu ummak neden ?

Dua’ları eksik ibadetlerim gibi aşklarım ;
hep biraz yarım ,
hep biraz farz-ı misal !
Bile bile şeytan uymam gibi Yar(a)lanmaların kucağında atlamam .
Bir insan bu kadar mı çarpar duvarlara kendini
ve bir insan bu kadar mı yürür o darbe yediği duvarların üstüne üstüne !

Söyle yürek adı ne bunun ?
Aşk’a bağımlılık mı yoksa ayrılığa , Yar(a)lanmalara aşıklık mı ?
Biliyorum asla cevaplayamayacağın ve benimde cevaplarını hiç öğrenemeyeceğim sorularla
boğuyorum seni .
Ama anla beni!
Senden başka bilgem yok ki ; mantığımdan hep bir adım önde olansın
Ve aldığım her darbenin baş kahramanı!
Kötü kızın ben...
Masum aşık ben...
Birgün melek birgün şeytan ben...
Kimi zaman kör kütük aşık kimi zaman yalan dolanla karışık ...

Anla yüreğim !
Bana senden başka , sana benden başka Yar(a) yok bu diyarda!