Aldanırım
Kokunu savuran rüzgarlara
Biliyor musun ?
Meçhule giderken beni de götürdüğünü

Kokunu savuran rüzgarlara aldanışımda başladı meçhulde buluşmamız, ve sen her sabah beni öperek uyandırdın…Ben sana baharla gelmiştim, sen sarı yapraklarında uçup gittin hain bir güzün…Hani derler ya inanmak zaman alır diye ben inanamadım öldüğüne.. Gidişini bana öğretmemiştin.

Odamın camından sızan güneş biraz daha parlak olduğunda bu sabah erken kalmışsındır ve yine evde şarkı söyleye söyleye dolanıyorsun diye iyice dinledim sessizliği…
Duvarlar, belki acır da ses verir diye..

Gittiğinden beri her sabah geç kalıyorum işe, gözlerimi kapıyorum, uyanışım” bir kabusmuş tüm yaşananlar “ diye bir cümleyle yataktan kalkabilme ihtimalime...

Oysa her geçen gün bir yokluk kokuyor ev ve her akşam sokağın başından döndüğümde gülümseyerek beni mutfak balkonundan izlersin diye bir ümit beliriyor içimde…

En çok saçlarım öksüz kaldı gidişinde, biliyor musun sensizliğin tam 76. düğümünde kısacık kestirdim saçlarımı, unutturmak için öksüzlüğünü…
Bu gece sensizliğe tam 173. düğümü atıyorum.Her düğümde bir gün de daha yaklaşıyorum ölüme…Korkmuyorum ama… Ne yaşlanmak ürkütüyor beni, ne de bu dünyanın öylesi boş boş salınışı gençliğimde..

Gidşinn 173. düğümünde vuslat ölümse ömür yok gözümde,koynunu özledim anne, toprağında yer var mı?
Gidişine bir bebek doğacak şimdi, adını ELİF koyacağız sen seversin diye…Bir bebek kosununda dindireceğim sana dair özlemleri..Günler aldı gitti yazmandaki bebe kokunu...

Gel bebek, geldiğin diyarda bir melek öpmüş olmalı seni…
Söyledin mi ona ne çok özlediğimi



ve bu kısmı senin dilinden annem
"kına kızın, minik serçen"
EMİNEN